Hallo allemaal!

We hebben het updaten van het blog maar even laten wachten tot vandaag (vrijdag 22/01), aangezien we een hele dag in de trein zitten. Van Nagasaki naar Hakata, van Hakata naar Shin-Osaka, van Shin-Osaka naar Shizuoka en van Shizuoka naar Mishima. In totaal bijna 8 uur met de trein. En daarna nog een uur of twee met de bus om bij de voet van Mount Fuji te belanden. Een flinke reisdag dus, maar ja dat krijg je als je 'heel' Japan wilt zien. Over vandaag zal daarom ook niet veel boeiends te vertellen zijn: de treinen rijden op tijd, de conducteurs buigen netjes voor ze de coupé verlaten en we hebben net onderweg een lekkere lunch kunnen scoren. Er zijn vervelendere manieren om te reizen zullen we maar zeggen.

We hebben trouwens 'gezelschap' van een Schot. Gezelschap tussen haakjes aangezien hij elke keer in andere coupés zit, dus het voor hem niet bepaald gezellig kan zijn. Maar ach, moet ie zelf weten. Deze Schot (Allistor Morrison) zijn we tegengekomen in ons hostel in Nagasaki. Niet dat we nou zoveel contact met hem hebben gehad, maar hij wilde ook richting Mount Fuji en of wij bezwaar hadden als hij meeging. Uhhhh, nee hoor.

Maar goed, Nagasaki dus. Woensdag na dat mazzeltje met de trein daar om 13:00 aangekomen. Toen besloten om gelijk na de lunch naar Holland Park/Village/Huis ten Bosch te gaan aangezien dat best nog een stukje met de trein was. Je kan het maar gehad hebben. Nou en dat was een understatement! Na meer dan anderhalf uur in een stinkende dieselboemeltrein te hebben gezeten en ons wel honderd keer afgevraagd te hebben of we wel de goede kant opgingen, zagen we het ineens opdoemen: Huis ten Bosch. Een pretpark gecreeërd door één of andere gekke Japanner met teveel geld die in Nederland had gewoond en dat graag mee wilde nemen naar Japan. Zoals ik al zei: gek dus! We kregen uiteindelijk korting op de entrée (2 voor de prijs van 1) aangezien het al best laat op de dag was en dat was maar goed ook want goedkoop was het niet! Normaal dus 3200 Yen per persoon, zo'n 25 euro. En wat krijg je ervoor terug? Molens. Volendamse huisjes en Hollandse grachten en pleintjes. Wat nagebouwde monumenten. Maar om nou te zeggen vermaak? Het is geen Efteling met een Holland thema, nee de attractie is serieus dat je 'in Nederland' loopt. Kijk, nu is dat voor ons nog best grappig, maar ik kan me echt niet voorstellen dat dat voor andere mensen nou leuk is. Maar goed, onderschat de Japanners niet! Het blijft een apart volkje. Het is daar in ieder geval (nog) niet failliet, trekt aardig wat mensen en is absoluut niet vervallen zoals ze het deden voorkomen in Wie is de Mol (gisteravond nog even online gekeken).

Na een uurtje hadden we het wel gezien, ook vanwege het feit dat het echt stroomde van de regen - wel lekker Nederlands dus - en zijn we weer op de trein terug gestapt. Tot overmaat van ramp deed de stinkboemel er dit keer ruim twee uur (!) over dus groen en geel van ellende kwamen we bij ons hostel aan. Dat waren wel superaardige mensen, mooie kamer (met wat mankementjes hier en daar maar ach) en alles zag er gewoon leuk uit. Spullen neergegooid en snel op zoek gegaan naar wat te eten, aangezien het ondertussen al een uur of acht was. Na wat zoeken bij een klein charcoal-tentje beland waar we echt SUPERlekkere kebab hebben zitten eten. Het werd alleen nog maar mooier toen de zakenlui naast ons er zich ermee gingen bemoeien en ons sake aanboden (niet veel verschil met ouzo, schnaps of elke andere lokale bocht). Nee zeggen kan je dan niet en voor we het wisten kregen we allerlei gerechtjes toegeschoven (iets van een uiensaladeprutje en superlekker gegrilde vis). Ondertussen natuurlijk de standaard vragen beantwoord: waar komen jullie vandaan, hoe oud zijn jullie, hoe lang zijn jullie hier, wat vinden jullie van Japan, etc. Maar het mooiste komt nog, toen wij aanstalten maakten om te vertrekken, stónden ze erop dat zij betaalden. Wij natuurlijk weigeren, maar naar vier keer nee zeggen (en bediening die al geïnstrueerd is en je dus geen rekening geeft) konden we niet anders dan ze hartelijk bedanken en opstappen. Dit anders vergezeld met de kreet: "Welcome to Japan!". Normaal moet je heel erg oppassen met zulk soort dingen, voor dat je het weet willen ze iets van je, maar dat was nu gewoon niet het geval. En ach, ze hadden zelf ook al behoorlijk wat sake achter de kiezen en aangezien Japanners (zoals de meeste Aziaten) niet goed tegen alcohol kunnen…

In de gemeenschappelijke ruimte van het hostel was het ondertussen gezellig druk met twee Duitsers, een Engelsman, een Zweed, een Amerikaanse en dus die Schot. Waarvan ik dacht dat ie uit Nieuw Zeeland kwam, maar ik luisterde gewoon niet goed. Met ongeveer diezelfde groep en een Japanse gids zijn we de volgende ochtend een wandeling gaan maken door de omgeving. Heel veel trappen op, langs (en over!) oude graven en ondertussen heel veel verhalen over de geschiedenis van Nagasaki. En die omvat dus veel meer dan alleen de atoombom. Toen bij een heel klein tentje superlekkere koffie gedronken, waarna we met z'n allen zo lang stonden te ouwehoeren, dat we besloten om dan maar met z'n allen te gaan lunchen. Supergezellig en erg lekker, waarna de gids (echt een superaardige man die onze verhalen ook reuze interessant vond) ons naar Deijima heeft geleid, het aangelegde eiland waar de Hollandse handelslui vroeger verplicht op moesten blijven. Vandaaruit zijn we naar de Glover Garden gegaan, een soort park met oude Westerse huizen. Best mooi, niet bijzonder boeiend, maar het geeft je toch een beetje een beeld bij het (bijna koloniale) verleden van Nagasaki.

Ook nog naar de Hollander Slopes geweest, waar gerenoveerde Westerse huizen zouden staan, maar daar was eigenlijk niks te zien. Wel veel klimmen. Op zoek geweest naar een eettentje uit de Lonely Planet waar elke dag een andere kok lokaal eten (boerenkool?) zou bereiden, maar toen we die eenmaal gevonden hadden bleek ie helaas dicht. Toen maar via Chinatown teruggelopen en onderweg snel wat gegeten. Ik heb nog steeds het vermoeden dat ik een zogenaamde 'lunchbox' heb besteld, maar ach. Dan moeten ze maar zeggen dat het niet mag.

Daarna nog een beetje gelezen, gepraat en tv gekeken in het hostel en toen op tijd naar bed aangezien we vanmorgen om half acht de trein moesten hebben. Waar we nu dus inzitten, in de hoop rond een uur of zes aan te komen in ons hostel in Kawaguchi-ko, aan de voet van Mt. Fuji. Geen idee hoe koud het daar is, of er sneeuw ligt, maar dat gaan we straks allemaal zien. En dan horen jullie er weer van natuurlijk!

Voor foto's, kijk op: http://www.facebook.com/album.php?aid=178854&id=509355991&l=89046aecf5

Liefs,

Nathalie

NB: De bedoeling was om dit gisteren bij aankomst in het hostel gelijk te posten, alleen... ik was ziek. Blijkbaar vond mijn lichaam de acht uur op de trein en daarna nog twee uur op de bus niet zo prettig. Ik ben dus meteen naar m'n bed gegaan, na iedereen de dorm room uitgejaagd te hebben. Gelukkig voel ik me vandaag al stukken beter, nog een beetje w***el in de beentjes maar ach. Vanmorgen dus lekker gewandeld langs het meer, heuveltje beklommen en nu even rustig in het hostel beetje lezen en internetten. Straks waarschijnlijk naar de onsen (heetwaterbron) hier om de hoek. Een beetje zoals het badhuis, maar dan dus met vulkanisch verwarmd water. Ach, nu weten we tenminste hoe het moet (en vooral níet moet)!