Na een (zeer) lange reis met vooral veel douane en luchthaven perikelen eindelijk op maandag ochtend rond 0.200 uur aangekomen op Papeete.

In Parijs geen douane perikelen, maar vooral logistieke.. We moesten van terminal 2F naar terminal 2A. Maar dan moet je wel eerst door een “Schengen” gebied. Nu dat was iets waar het personeel erg op gebrand was en iedereen stuurde je een andere kant op. Via een transfer Desk van AirFrance die ons toch echt naar 2A stuurde om in te checken, toch door de douane, toen met een trage shuttle bus verbinding naar 2A waar we konden inchecken. Toen nog bijna een half uurtje lopen om bij de gate te komen waar we 10 minuten voor vertrek aankwamen. Wij blij dat we daar 1.5 uur voor beschikbaar hadden.

In Los Angeles liep het nog vreemder. We zouden onze reis in hetzelfde vliegtuig, op dezelfde stoel voortzetten, maar we moesten toch onze handbagage en alles mee uit het vliegtuig nemen.
En daar moesten we meteen door naar de ESTA check een lange rij machines waar allemaal mensen voor stonden die niet snapten wat ze nu precies moesten doen bij deze “ automatische” check-in. Gelukkig hadden wij de ESTA procedure thuis al doorlopen. Maar wij kregen een inreisverklaring die toch nog even als steekproef bij een meneer langs moest. Weer in de rij, de man keek nors naar het papiertje en wilde dat Hilda opnieuw haar vingerafdrukken zou vastleggen en een (zeer slechte) foto en toen mochten we de vertrekhal in. Alwaar we weer in de rij naar de incheck balie konden, die verrast reageerde waarom we niet in en transfer hal waren toegelaten. Nu moesten we opnieuw door de incheck douane: schoenen uit, bagage door de scan etc. etc. En weer erg lange wachtrijen. Hier heeft ons vliegtuig, mede door ons, hoewel we gelukkig niet de laatsten waren, ongeveer 1.5 uur vertraging opgelopen, zodat Frits die op Papeete ons rond 23.00 verwachte lang heeft moeten wachten voordat we daar aankwamen rond 0.10. Toen nog even 20 minuten wachten op de bagage, die gelukkig wel alle overstappen had genomen, en rond 0.30 konden we een taxi zoeken naar de haven. In het donker met het kleine bootje naar de BellaCiao en daar eindelijk na meer dan 30 uur reizen konden we gezellig met Frits en Reinhilde even zitten bijkomen. Toen maar snel naar bed, want om 5.00 uur komt de zon weer op. Reinhilde had al heel lief ons luik afgedekt met een plastic zak, zodat we nog iets langer donker zouden hebben. Desalniettemin werd het toch wel snel warm en waren we voor ons gevoel vroeg op.