Het is alweer zover, onze tijd in Cairns zit er op. We schrijven er deze blog nog, nemen de laatste foto's en dan is het tijd om door te gaan. Want ja, backpackers blijven niet al te lang ergens zitten. Door naar Mission Beach, het Retreat Hostel. Maar nog even over de afgelopen dagen en dan vooral gisteren, want zondag hebben we vooral alvast een beetje opgeruimd en niets gedaan, zondagsrust dus.

Maandag - op tour met Uncle Brian naar het regenwoud in de Tablelands, een uitgebreid verslag. Kernwoorden: Hilarisch, indrukwekkend, onvergetelijk.
Om 7.50 werden we opgepikt vanaf ons hostel door 'cousin Rohan' - verder in dit verhaal 'Couz' te noemen- en zijn vrolijk beschilderde busje Gus - het busje neemt in het verdere verhaal ook daadwerkelijk de persoonlijkheid van Gus aan- en een aantal inzittenden aan wie we meteen worden voorgesteld. Na de pick-up van resterende tourgangers gaan we met n groepje van 20 onderweg voor een dagje random,silly fun, zoals Cous Rohan het omschreef. Al snel blijkt het volgende: Couz is hartstikke maf, briljant in het onthouden van namen en geniaal in het vertellen van verhalen, onze mede tourgangers zijn ook 'meedoeners' en we gaan ons deze dag nimmer vervelen. En wat is dat toch uitgekomen, wàt hebben we gelachen, gedanst, gezongen, gezwaait, verstopt, gespeeld, gefotografeerd, geloeit en nog veel meer...en dat dan alleen al gewoon (min of meer) zittende in Gus. 'Ik heb tranen gelachen, onnozel gedaan..' was nog nooit zo van toepassing geweest als op de tripjes in Gus (the bus). Om maar even op te noemen waar we dan zoal op gedanst hebben 'Heeeeeeey heeeey baby', 'YMCA', 'Grease Lightning', 'Always look on the bright side of life', 'dancing queen' en nog een paar andere. De denkspelletjes die rondgingen, van die puzzels die je op 1 manier kunt oplossen waarvan je enorm gefrustreerd word als het niet lukt. En het briljante spel 'Wally' -foto's komen zeker op de blog- waarbij iedereen een luciferstok tussen zn tanden kreeg en zo een ringetje moest worden doorgegeven. En wat was het om-in-je-broek-van-te-plassen-grappig om te zien hoe de jongens elkaar dat ding probeerden door te geven zonder elkaar te hoeven aanraken en er enigszins uit te zien ofdat ze misschien wel aan het zoenen waren. Zo'n daar-had-je-bij-moeten-zijn moment, gelukkig hebben we nog een paar foto's. Overigens was onze beloning chocola!!
De verhalen waren briljant, serieus, grappig tot megagrappig en hadden elk wel een motto, onderliggende reden of gewoon een bruggetje naar een volgend liedje op Gus FM. Onder het motto van Uncle Brian's 'Always drive on the bright side of the road' - natuurlijk, zie altijd het positieve van het leven, 'Grandma' die al jaren mee wilde doen aan de tour en nu een van de langst werkende vrijwillige cousins is - je ziet haar op een foto met een mand en knuffels waarmee ze ons verrastte terwijl wij haar zouden laten schrikken, 'little Sophie' die haar Elmo heeft achtergelaten om de beste vriend te worden van Gus en niet te vergeten Gus zelf die de hoofdpersoon is van de lovetriangle waar hij in zit. Jahaaa..die Gus de bus houdt niet alleen van Bruce (de snelweg), oranje mannetjes (wegwerkers) en u-turns (u-bochten), hij heeft zelfs een vriendinnetje!! Volvina de milktruck heet ze en ze hebben al een paar jaar verkering. Helaas stond ze niet bij de melkfabriek toen we er langs reden, arme Gus moest er helemaal van huilen en snotteren (gevolg: natte voorruit en een stotterende Gus the bus). Daarnaast heeft Gus dus nog een aanbidster; Vanessa de Ambulance, zij probeerd door middel van brieven en stiekeme foto's Gus te versieren, hoe dat afloopt...
Naast deze entertainende verhalen ook veel gehoord over de natuur, de twee hoogste bergen van Queensland waar we langs reden, de grote overstromingen, de grootste cycloon in 50 jaar die vorig jaar was langskomen en de cultuurverschillen tussen de European Aussies en de echte Aussies, de aboriginals.

We zijn op 4 plaatsen gestopt waar we stukjes regenwoud zagen, dieren en spectaculaire stroomversnellingen en watervallen waar ook telkens een stuk bijzat waar we konden zwemmen. Tjah dieren...spotte Aafke zo maar even een vrij zeldzame Cassowary - de vette complimenten van Couz Rohan. Zelf goed wetend dat ze alleen maar dacht: wat voor grote zwarte kip loopt daar nu weer?! Om maar even aan te geven hoe zeldzaam; Couz Rohan, die deze tour drie dagen per week begeleidt, heeft er in drie jaar vijf gespot.
Van al die (regenwoud)schoonheid vielen we allemaal best een beetje stil. Om dan maar weer gillend met zn 8-en op een rij van een rots te glijden - het water in. De foto's van de natuur spreken voor zich, prachtig, wonderschoon, 'breathtaking'. De filmpjes/foto's van de group en de bus(sorry Gus-)reis geven een kleine indruk van de grootste lol van ons leven. "Uncle Brian, Fun, Falls & Forest" - een echte aanrader!! Zie ook de facebookpagina van Uncle Brian. Zoek op Uncle Brian en kies voor de fun, falls &forest pagina.

Conclusie: Je had er bij moeten zijn ;)

Liefs ons

Hi-Bye Mission Beach,

Eindelijk de kans om de blog online te zetten, maar inmiddels hebben we onze eerste nacht in Mission Beach er alweer opzitten en de volgende busrit (naar Townsville) geboekt voor morgenmiddag - bijna 4 uur rijden-. Het is hier wel gezellig hoor in het hostel, 's avonds lekker bij het kampvuur op het strand, maar verder is er niet veel te doen. Jammer genoeg kun je ook niet in de prachtige zee zwemmen, 'stinger season' (het seizoen van de vrijwel onzichtbare minikwalletjes die helse pijn veroorzaken) is begonnen. Het stadje is voor een groot deel verwoest door de Cycloon Yasi en dat is ook wel te merken. Veel andere backpackers hier werken hier overigens (hebben dan zelf vervoer) of reizen ook na een paar nachten weer door. Dus Hi-Bye Mission Beach en op naar Townsville.

Cheers