papski terug aan het woord..

Het amazonewoud van zaterdag 31 januari tot dinsdag 03 februari.

Zaterdagmorgen sliepen wij in een eerder ongezellige , warme en luidruchtige kamer in het zo mogelijk nog meer ongezellige warme en luide Lago Agrio. Echt een plaats die niets te bieden heeft en waar je beter weg blijft als je er niet moet zijn. Het is er vuil, de straten zijn open gebroken en worden niet hersteld en overal eetkraampjes waar je beter van af blijft.Het zou nochtans anders kunnen want vlakbij liggen grote olievelden die toch voor een bepaalde rijkdom moeten zorgen. Allicht komt het geld niet bij de plaatselijke gemeenschap...

Afspaak om 08u30 met iemand die ons zou moeten halen. Om 09u30 kwam iemand met een minibusje eens kijken of wij er waren en meldde dat wij nog rustig de tjid hadden gezien hij nog wat boodschappen moest doen. Rond 10u30 het uiteindelijke afscheid van de bewoonde wereld en op weg naar het natuurgebied van Cuyabeno; 1 uur asfalt en dan 2 uur over grind, zand en de vele gaten in de weg ...
Maar wat bleef alles vaag en onduideljik. Was de man aan het stuur onze gids ? Dit leek onwaarschijnlijk want hij was wel heel weinig spraakzaam. Nu, we zien wel verder. En inderdaad, de chauffeur werd vervangen door een "kapitein" en zijn waarschijnlijk 70-jarige oma die beiden nog minder spraken dan onze chauffeur. Met tekens gaf de oma,die vooraan had plaats genomen in onze sloep, aan waar de motor moest gelicht worden om de obstakels in het water te vermijden. Maar wat een prachtige natuur, zoveel planten en vogels die wij nog nooit eerder hadden gezien maar ook het geluid; stil is het er niet, net alsof alle dieren het laatste woord willen hebben. Zo vaarden wij gedurende 3 uur verder naar einde beschaving en bereikten net tegen donker onze kampplaats voor de volgende 3 dagen en nachten.

Ons junlel hotel was primitief maar best leefbaar :
- met zonnepanelen, een batterij en spaarlampen hadden wij wat licht in ons "restaurant", dit restaurant was niet meer dan een overdekt plarform met een geimproviseerde keuken maar meer is daar niet nodig.
- sanitair : door middel van een met benzinemotor aangedreven pomp werd douchen met koud rivierwater mogelijk. Zelfs een toilet met stromend water was voorzien. Gedurende onze reis hebben wij het nog minder hygienisch gehad.
- slapen : ons overdekt slaapplatform (geen muren) was ingedeeld in muskietennet tentjes en zowaar propere lakens en matras. Het slapen in open lucht met de jungel geluiden is onvergetelijk.
Moest dit een scoutskamp zijn, dan was het toch een 5-sterren kamp !

Maar men bleef in stilzwijgen gehuld en wij moestem het zo een beetje allemaal zelf uitzoeken tot duidelijk werd dat onze gids nog met een andere groep bezig was en wij wachtten op hun thuiskomst. Eindelijk kregen wij een beetje informatie en een overzicht van de aktiviteiten : wandeltocht in de jungel, bij een plaatselijke bewoonster yuca brood bakken op houtvuur (smaakt een beetje naar een kokospannekoek), op het meer slangen gaan zoeken, pyranha's vissen, dauwtrip met de boot om vogels te bekijken, op bezoek bij een chaman (kruidendokter) die zijn uiterste best deed om de slechte geesten bij Hanne te verdrijven. Of er waren kon hij niet zeggen.
Wij hebben er ons niet verveeld, maar 4 dagen afzondering is genoeg. Nu verder richting Quito met alweer een nachtbus op dinsdagavond.