Dag lieve kijkbuiskinders,

Hoe is het met jullie gesteld in hetinmiddels zonnige NL? Ik had op geen beter moment kunnen terugkomen. Dat heb ik toch maar weer mooi gedaan, dacht ik zo. Lekker overwinteren in Zuid-Afrika en Azie en terugkomen als de zon zich alweer volop laat zien.

Tjezusss, wat vliegt de tijd niet normaal! Om eerlijk te zijn heb ik een beetje gemengde gevoelens over m'n terugkomst. Enerzijds heb ik veel zin om jullie allemal weer te zien, anderzijds ben ik er nog niet aan toe om m'n chille leventje hier daarvoor op te geven. En uit ervaring kan ik zeggen dat na 1 a 2 weken het weer 'back to normal' is en ik weer verlang naar m'n ontspannen leventje van hier!

Goed... waar waren we gebleven? Laos... en de storm.

Na het noorden (en de storm) ben ik terug naar Luang Prabang gegaan om Laos nieuw jaar te vieren. Dat houdt in; Zo veel mogelijk mensen die langslopen zijknat maken met emmers water! Ontzettend gelachen!
Ik heb een deel in Vang Vieng, wat bekend staat om zijn tuben, gevierd. Daar kende we mensen van het guesthouse die een jeep hadden, waar we een grote emmer water in hadden gezet. Hiermee zijn we als een team backpackers door het dorpje gereden en hebben iedereen die voorbij kwam angevallen met emmers water.
Natuurlijk ging dat niet ongestraft... Duizende emmers met water vol in me gezicht gehad + meel-en verfbommen. Wat een grap en wat heb ik gelachen om dit tafareel en de fanatieke locals!!!

Het tuben was een mooie ervaring opzich. Tjezuss wat een stel malloten bij elkaar vind je daar en dan doel ik met name op de dronken Engelsen en Scandinavische mensen!
Tuben bestaat uit het floaten op de rivier met een tube.
Mensen van de bar, langs de rivier staan je op te wachten en halen je naar binnen in hun bar met een haak.
Daar wordt je verwelkomt met free shots en zit je al gauw an een bucket te lurken.
Dus je kunt nagaan dat iedereen vrij snel lam wordt. Er is lekkere muziek en er zijn swings en glijbanen, waar je vanaf het water in kunt springen. Doodeng, maar echt een kick1
Het bleek zelfs levensgevaarlijk te zijn en dan vooral als je van Engelse komaf bent en erg onverantwoordelijk gedrag vertoont! In twee maanden tijd zijn er een stuk of 10 domme backpackers overleden daar. Stomweg door erg dronken te worden of onder invloed van drugs te raken, niet meer weten wat je doet en van een gevraarlijke swing of glijbaan het water inspringen en met je hoofd op een rots terecht komen.
Sorry, maar ik noem dat gewoon erg dom! Je weet welke swings en glijbanen gevaarlijk zijn en welke je dus moet vermijden. Dan ben je simpelweg ontzettend debiel als je het met je lamme kop toch doet!
2 dagen voordat ik aankwam was er een meisje overleden, erg naar!

Ik heb het dus rustig aan gedaan en me goed vermaakt. Het is te vergelijken met een groot festival langs/aan het water erg vet!!!
M'n 1e tube dag liep ik Jetske & Justin tegen het lijf (vrienden van Pi). Wat een toeval en wat is de wereld dan toch weer klein! Erg leuk om ze te zien!
In Vang Vieng heb ik nog wat grotten en watervallen bekeken en vooral erg veel gefeest. Na ong. 5 dagen had ik het dan ook wel weer gezien en heb ik met een groep van 12 vrienden een kayak gepakt en richting Vietianne gekayaked (huh hoe schrijf je dat in vredensnam??). Erg indrukwekkend en ook zeker 1 van m'n highlights!

Vietianne vond ik niet zo boeiend dus de volgend avond de nachtbus naar Pakse gepakt (in het zuiden). Een rit van ruim 14 uur... Gesloopt was ik toen ik aankwam.
Eenmaal aangekomen, vroeg in de ochtend, hebben we een verkrackte local bus met gaten in de ruiten, kapot gescheurde stoelen en nog veel meer dodgy dingen gepakt naar Tat Lo. Een schattig, typisch Laos dorpje, wat nog niet echt ontdekt is door de toeristen. We sliepen in een schattig bungalowtje in de tuin van een lief gezin.
Daar hebben we een dag gehiked en een olifanten trek gedaan die erg mooi was!
Vanuit daar zijn we, Emma & Emily en ik (2 geweldige Engelse meisjes/ Lisa had ik inmiddels gedag gezegd in Vang Vieng. Ze kon behoorlijk negatief zijn, vanwege een moeilijke periode in Engeland en ik kon dat niet meer om me heen hebben) naar Champasak gereisd.
Dat was verreweg de meest verotte en 'rough trip' die ik ooit heb gemaakt! We joinde de locals in een pickup, die volgestouwd was met varkens die leven en wel in een zak waren gestopt, kippen en vlees, waarvan het bloed rijkelijk over de grond vloeide.
De varkens blekken onder mijn voeten te ligggen en letterlijk 7 kleuren te schijten. Het stonk onwijs en na een paar seconden was ik al stront misselijk!!! Het was bloedheet en ik zat met m'n benen in de lucht, omdat ik de arme biggetjes niet wilde pletten, en met een bil op een local man. Tjezuss wat had ik een koppijn toen ik eindelijk na ruim 3 uur aankwam. Een ding wist ik zeker; dat NOOIT meer!

Champasak was ook nog lekker 'off the beaten track'.
Het was een soort eiland, wat erg mooi was. De mensen leken daar wat rijker te zijn en de franse invloed was terug te zien in de architectuur.
We hebben daar een mooie fietstocht gemaakt richting het Champasak tempel complex (stond op de world unesco list). De 2 bovengenoemde dorpjes waren ook een van m'n highlights. Zo ontspannen, zo mooi, zo stil... wat een rust en schoonheid!

Daarna zijn we naar de 4000 islands gegaan, wat ook een van m'n hoogtepunten is. Heb er toch best veel!
Dat zijn dus letterlijk 4000 eilanden, maar heel veel piepkleine van een paar vierkante meter, die ook meetellen.
Hier kwam ik Jetske en Justin nog tegen, erg gezellig!
Op dit eiland heb ik vooral heel erg ontspannen (nog meer dan ik al gewend was). Een beetje in de hangmat lezen, op het strand liggen en een erg mooie fietstocht naar een ander eiland (langs o.a. de rijstvelden en palmbomen) gemaakt en daar op een vrijwel verlaten strand gezwommen in de rivier.
Helaas zaten de Engelse meiden op een strak tijdschema dus na 3 a 4 dagen moesten we weer door.

Voor het vervolg van dit verhaal zie het verhaal van 'Cambodja'.

xxx