Sickness

Lieve allemaal,

Weer een nieuwe week met allemaal leuke belevenissen die we graag met jullie willen delen. Inmiddels zijn we aangekomen op het Zuider-eiland van Nieuw Zeeland maar eerst nog even de laatste dagen Noorder-eiland.

De spa van afgelopen dinsdag in Taupo was heerlijk. We vonden dat we onszelf de private hotsprings konden veroorloven evenals de scooter die we die dag gehuurd hadden omdat we anders een uur zouden moeten lopen om er überhaupt te komen (enkel). De hotsprings waren ideaal om lekker in te ontspannen en hadden elk een andere tempratuur welke varieerde van 38 tot 42 graden. (De foto met het soort masker op de achtergrond welke later zal volgen, is gemaakt in één van die hotsprings). Inmiddels voorzien van een oma/opahuidje hebben later die dag nog per scooter de bungeejumplocatie, de natural hotspring en de supermarkt bezocht. De zelfgemaakte pasta carbonara die daar het gevolg van was mocht er zijn. 's Avonds hebben we de plaatselijke bar opgezocht. Dat was erg gezellig!

Woensdagochtend was het al weer tijd om verder te gaan. De groene kiwi bus vertrok die dag om 9.30 uur om ons naar River Valley te brengen. Onderweg hebben we twee stops gedaan omdat er volgens de buschauffeur in River Valley niet veel te doen zou zijn. De stops onderweg waren de moeite waard. De eerste was een wandeling van twee uur door een National park waar we tussendoor ook lekker in het zonnetje een broodje gegeten hebben. De tweede stop was wederom een wandeling maar deze was korter, namelijk een kwartier naar de waterval en een kwartier terug naar de bus. Er was ook nog de mogelijkheid om van de waterval naar beneden te springen maar gezien de hoogte en de (water)tempratuur hebben we ons daar maar niet aan gewaagd. Geen gemiste kans als je het ons vraagt. Aangekomen in River Valley bleek daar inderdaad niet veel te zijn. De lodge waarin we sliepen was het enige wat er was. Alles was heel basic maar wel heel gezellig. Er was een openhaard in het midden van de lodge. Rondom de openhaard deed iedereen een spelletje of gewoon gezellig drinken en praten. We kregen een beetje een 'we zijn op kamp (schoolkamp/ponykamp) gevoel'. De douches waren buiten en de keuken zo basic dat we het niet voor elkaar hebben gekregen om er pannenkoeken te bakken. Helaas pindakaas werd het pasta uit een pakje en een broodje. De bedden daarin tegen waren prima.

Donderdagochtend hadden we 'vrij' of tenminste we hoefden de bus niet in want die zou pas in de middag vetrekken. Deze ochtend hebben we paardgereden. Mariëlle met ervaring, Frank zonder maar hij heeft zich als een ware cowboy door de tocht heen geslagen. Zeker omdat zijn paard Pedro niet heel erg mee wilde werken. We hebben heerlijk door de bergen gereden en de schapen van het pad gejaagd. Het maakte het plaatje van River Valley helemaal compleet. Moe maar voldaan konden we die middag de berg weer op, terug naar de bus en onze tocht vervolgen naar Wellington. Terug naar de stad, terug naar de bewoonde wereld…

In Wellington zijn we twee nachten gebleven. Het hostel was wederom verschrikkelijk. Tenminste dat vond Mariëlle, Frank vond het allemaal wel meevallen. De stad Wellington is wel erg leuk. We hebben een klein beetje gewinkeld, een terrasje gepakt in de Cubaanse straat en het plaatselijke museum bezocht. Leuk om te zien. Ook hebben we deze dag onze Ferry geboekt richting het Zuider-eiland.

Zaterdag was het weer vroeg dag omdat de kiwi bus ons om 7.15 uur naar de boot zou brengen. Die schijtboot heeft ons wederom erg misselijk gemaakt. Frank had bij de incheckbalie al gezien wat ons te wachten stond omdat bij de weatherconditions voor die dag 'heavy' stond. Je denkt nog dat je op zo'n grote boot met twee bioscoopzalen en restaurant en enkele lounges niet misselijk wordt.. nou wij weten inmiddels beter. Voor ons voorlopig geen boottochten meer. Dat hadden we ons al eerder voorgenomen maar deze boottocht was noodzakelijk..

Vanuit Picton het plaatsje waar de boot aanmeerde zijn we per groene kiwibus, die op de kade alweer paraat stond, doorgereisd naar Nelson. In Nelson zijn we drie nachten verbeleven. Het leek alsof het zo had moeten zijn omdat we de dagen dat we in Nelson waren ziek zijn geweest. Erg verkouden en misselijk. Gelukkig hadden we een eigen kamer en badkamer dus hebben we in alle rust uit kunnen zieken. Het was ook wel even lekker om een aantal dagen op dezelfde (fijne) plek te blijven. We hebben gewoonweg niets anders gedaan dan slapen, eten en een film gekeken. Het virus heeft een tijd in de bus gehangen bleek later omdat meer mensen er last van hadden. Gelukkig mochten we vanaf Nelson met een nieuwe (niet letterlijk nieuw) verse bus verder. Wat wij toen nog niet wisten is dat deze ritjes ons nog meer misselijkheid zouden bezorgen.. Johnny (die eigenlijk Moririe heet en ons dat meerdere malen per dag laat weten) met zijn vieze dreadlocks trapt die rotte Scania aardig op zijn staart. Maar tot nu toe (donderdag) zijn we er zonder kleerscheuren vanaf gekomen dus fingers crossed dat het zo blijft.

Dinsdagochtend zijn we dus voorzien van verse bus, chauffeur, tissues en groep vanuit Nelson naar Westport gereisd. Het reizen word vaak afgewisseld met stops voor wandelingen of fotomomenten. Zo ook deze dag. Op het programma stond een wandeling van 1,5 uur. De wandeling eindigde bij een meer (Lake Rototio). Hier hebben we onze kleffe broodjes gegeten en een paar mooie kiekjes geschoten. Het weer was lekker en het zonnetje aanwezig dus wat ons betreft een mooie dag. De tocht werd vervolgd richting Westport. 's Avonds hebben we lasagne gegeten en is Frank nog even naar de door de buschauffeur opgelegde meet en greet (om handen te schudden) gegaan en Mariëlle het bed ingedoken om verder te herstellen.

Woensdag bracht de bus ons, na wederom een aantal wandelingen, naar Lake Mahinapua. Gelukkig wisten we toen nog niet wat ons daar te wachten stond anders waren we waarschijnlijk niet gegaan. Bij aankomst kwam een ouwe gek (stel je een combinatie van sinterklaas en een tuinkabouter voor en je weet hoe hij eruit zag) een praatje houden voorzien van talloze scheldwoorden om ons de huisregels kenbaar te maken. Het eigen bier moest in de bus blijven en er werd gegeten op half 7. Niet eerder, niet later. Het voelde als een erg warm welkom, not!Om het vervolg van ons verblijf daar kort samen te vatten; ouwe meuk met vies eten en stinkende kamers. 's Avonds was er een zogenaamde Home-lessparty georganiseerd door de buschauffeur die overigens zelf niet kwam opdagen. We hebben meegedaan maar van harte ging het niet. Het verkleden ging ons niet zo goed af als we gewend zijn tijdens Carnaval. Jammer genoeg was de sfeer er ook niet echt. Nee deze groep is niet zo leuk als de vorige waar we mee gereisd hebben en we missen onze ouwe chauffeur Zippy waarbij we ons wel veilig voelde in de bus. Het is trouwens niet alleen de reisstijl van 'de nieuwe' wat ons niet bevalt. Hij gedraagt zich ook meer als een leraar dan een buschauffeur. Zo vertelt hij ons wanneer we moeten lachen, stil moeten zijn en moeten eten…

We zullen het bericht positief eindigen door te jullie te melden dat we veilig en wel in Franz Josef zijn aangekomen. Deze plek is vele malen leuker dan waar we vandaan kwamen en gelukkig zijn we weer in de bewoonde wereld terecht gekomen. Er staan voor de laatste dagen Nieuw Zeeland nog een aantal leuke dingen op de planning. Morgen gaan we een heuse gletsjer op en gaan we dus een dagje door het ijs banjeren. Best spannend! Na twee nachten hier in Franz Josef hebben we nog drie bestemmingen te gaan voor we naar Australië vertrekken. Twee van de drie bestemmingen zijn steden en dat stemt ons vrolijk…

Hopelijk hebben jullie wederom genoten van ons verhaal want ook dat stemt ons vrolijk. Wij zijn in ieder geval ook erg blij met berichtjes van jullie kant! Bedankt daarvoor!

Kijk uit in de storm die komen gaat, dan doen wij dat op de gletsjer!

Liefs, Frank en Mariëlle

P.s. Rob nogmaals bedankt voor het uploaden van de foto's! Nieuwe volgen snel..