Sunny days

Lieve allemaal,

Het is inmiddels alweer 10 dagen geleden dat we ons laatste verhaal hebben geplaatst en dat komt voornamelijk doordat we hier momenteel een heerlijk permanent zondagsgevoel hebben (en het internet is hier erg duur).

Vanaf ons vorige verhaal hebben we 's ochtends vanuit Old Bar onze reis Zuidwaards voortgezet naar Pacific Palms. De naam van dit dorpje klinkt idyllisch en dat was het misschien ook wel een beetje. Aan de ene kant van de camping bevond zich een schitterend meer en aan de andere kant de zee. Toch zijn we gezwicht voor het resortachtige zwembad met heerlijke ligstoelen en een warme spa (zie foto's vorige verhaal). Deze dag hebben we voornamelijk in de zon gelegen en wat lectuur verslonden. Mede door de grote hoeveelheid muggen 's avonds zijn we de volgende dag verder gereden naar het toeristische Nelson Bay. De prijs van de camping was er dan ook naar… Het dorpje aan zee deed ons denken aan Egmond met veel restaurants, hotels en winkeltjes en doordat het weekend was, was het gezellig druk op straat. Hier zijn we twee dagen gebleven. Dit was lang genoeg om een volendamsachtig eettentje waar ze Fish and Chips verkochten niet te kunnen weerstaan. De chips was heerlijk inclusief ketchup en mayo maar de fish hebben we niet geprobeerd omdat de hamburgers er gewoon beter uitzagen (overigens strookte het beeld niet met de werkelijkheid omdat er bieten op zaten.. wie bedenkt dat nu weer!). De laatste avond in Nelson Bay hebben we geskyped met het thuisfront van Frank en hebben we het dikke pak sneeuw via de webcam kunnen aanschouwen. Hoewel het in Australië nog geen hoog zomer is beseffen we ons mede door het weer in Nederland dat we moeten genieten van het heerlijke klimaat en natuurlijk de reis. De prijs van de camping in Nelson Bay en het feit dat er de laatste nacht ingebroken was in de caravan tegenover ons deed ons besluiten de volgende ochtend verder te rijden naar New Castle (Crime Scene Investigation want Mariëlle heeft hoogstwaarschijnlijk de daders zien weg rijden omdat ze geen lichten aan hadden).

Onderweg naar onze volgende bestemming zijn we gestopt bij een "Haaien en Roggen-attractie". 'Een super gave ervaring aangezien we de roggen en haaien mochten voeren en het ook zeker geen kleintjes waren' aldus Frank. Mariëlle vond het eerder een ranzige bedoeling aangezien we met blote handen de (rauwe) vis met behulp van een knijper aan een stok moesten doen om ze te voeren en bovendien stonk het er en vond ze het zielig voor die beesten aangezien er ook mensen de baden ingingen om ze te voeren. Misschien wel leuk om te weten dat de grootste rog 240 kilo woog en de haaien ongeveer 60 kilo.

Vanaf daar zijn we verder gereden naar New Castle. Deze stad (met winkels!) is alleen te bereiken via een hele hoge brug (zie foto). Aangekomen in New Castle was het een hele zoektocht naar het informatie centrum wat was verhuisd bleek achteraf. Eenmaal aangekomen bleek het op maandag gesloten te zijn wat een behoorlijke tegenvaller was aangezien we geen idee hadden waar er in de buurt een camping was. Toen maar naar een hostel gereden waar de receptioniste ons gelukkig precies kon vertellen waar de dichtstbijzijnde camping was. Deze schone en mooie camping aan het strand bevond zich op een schiereiland aan de andere kant van de rivier ten opzichte van New Castle. Gelukkig was de ferry naar New Castle te voet te bereiken en kostte deze geen drol (2.30 aussie-dollars). Mede door het Olympisch zwembad naast de camping en het uitstekende weer zijn we hier 3 dagen gebleven. We hebben voornamelijk op het strand en bij het zwembad gelegen. Ook zijn we een dagje naar New Castle geweest om te genieten van de mooie nieuwe winkels en de Subway.

Voor we onze reis na drie dagen vervolgden zijn we met de camper New Castle weer in gereden om daar de plaatselijke jeugd op een surfboard aan het werk te zien. Wel een beetje een raar volk aangezien ze daar met zijn 50en op dezelfde golf lagen te wachten waarbij de kans om aangevallen te worden door een haai ook nog aanwezig was. Ook hebben we de ocean baths gezien wat eigenlijk een zwembad is alleen dan aan de zee en gevuld met zeewater. Vet ranzig en het stonk er. Het fort op de punt van New Castle was wel een bezoekje waard met een super mooi uitzicht over de stad en de zee. Een gratis feitje voor jullie:'Het fort is gebouwd als bescherming tijdens de tweede wereldoorlog waarbij het 1 keer in actie is gekomen tegen een Japanse onderzeeër'. De gids kon er ons alles over vertellen maar daarvoor hebben we bedankt want toen hij beweerde dat hij tijdens zijn werk mensen spreekt uit 90% van de landen op de wereld verloor hij zijn geloofwaardigheid.

Na het bezoek aan het fort was het tijd om de stad achter ons te laten en terug te keren naar de rust. Het werd de wijnstreek Hunter Valley. De camping was niet om over naar huis te schrijven maar het bezoek aan de Botanische tuinen en een wijnproeverij de ochtend erna des te meer. De Botanische tuinen midden tussen de vele druiventelers is 1 van de grootste in Australië en was die avond versierd met meer dan 400.000 lichtjes in Kerststyle. Het was er mooi en gezellig. Voor heel even was bij ons het kerstgevoel aanwezig. Na deze fijne avond hebben we de volgende ochtend de camping netjes om 10uur verlaten en zijn we naar een wijnproeverij gegaan. Het was leuk en decadent. Gelukkig hadden we wel gegeten want je giet toch al snel zo'n drie glazen wijn weg tijdens zo'n proeverijtje. De laatste, een licht roze sprankelende wijn was wat ons betreft de beste en de moeite waard om er een flesje van aan te schaffen. De fles licht op dit moment nog netjes te wachten tot het kerst is (wie wat bewaard heeft wat). We besloten het te laten bij deze ene proeverij omdat we die dag nog verder wilde rijden richting Belmont. Eenmaal daar aangekomen was er keuze genoeg qua campings. We besloten te gaan voor een campingplaats ensuite (dat betekent dat je bij je campingplaats een eigen hokje hebt met douche en toilet). Erg prettig en het paste mooi in ons decadent dagje.

Eén nacht op deze camping was voor ons genoeg maar het plaatsje waar we waren vonden we wel erg leuk dus werd het een andere camping in Belmont. Omdat we na het zeer korte ritje al om 10.30uur op ons nieuwe stekkie stonden hebben we de dag goed kunnen besteden door de was te doen en bij te slapen. Het was zaterdag en na ons schoonheidsslaapje hadden we wel zin in een filmpje. Dus besloten we naar de bios te gaan. Het werd een kleine zoektocht met een gratis(!) taxiritje maar uiteindelijk vonden we de goedkoopste bioscoop en hadden we voor de film ook nog tijd om chips en blikjes fris te halen in de supermarkt. Veel goedkoper natuurlijk dus dat was prima. De film was echt lachen. Due date heet ie en die dikke vent van de Hangover speelt er in. De films lijken zelfs een beetje op elkaar. In ieder geval hebben wij er een leuk avondje aan over gehouden.

Zondagochtend 12-11 was het weer tijd om de camping te verlaten en verder te gaan. Omdat we nog maar ongeveer 140 kilometer te gaan hebben tot Sydney, waar we iig oud op nieuw door willen brengen, moeten we het een beetje rustig aan doen omdat de campings richting de hoofdstad steeds duurder worden. Na een stukje gereden te hebben (15 km ofzo) kwamen we in Blacksmiths aan. Hier vonden we een camping ongeveer aan het strand, dichtbij de winkels en wederom met resortachtig zwembad. We vonden om voorgaande redenen dat dit hem moest worden voor de komende dagen. En zo komt het dat we hier nu al drie dagen staan. Ons verblijf is tot nu toe erg aangenaam op één akkefietje na. Namelijk gister kwamen er ineens rond 20uur twee jongens op motors die met volle vaart de slagboom (waarvan je de code moet hebben om de camping op te kunnen) stuk ramde. Omdat wij op dat moment stonden te douchen en het wel gehoord maar (gelukkig) niet gezien hadden zijn we even verhaal gaan halen bij de buurman. De jongens zouden de slagboom geramd hebben om een die nacht terug te kunnen komen om (gemakkelijk) spullen weg te halen. De politie was gebeld maar die kon toch niets doen. Ok.. goed om te weten. Jullie begrijpen; die nacht was geen fijne. We hadden alles in ons bussie geladen (soms laten we stoelen en natte kleding buiten.. nu dus niet) en toch maar proberen te slapen. Mariëlle heeft de ongeveer de hele nacht wakker gelegen maar niets gehoord. Dus of ze echt terug zijn gekomen.. wij weten het niet. We zullen zien wat er vannacht gebeurd… Wordt vervolgd.

Liefs, Frank en Mariëlle