Toen we 2 weken geleden aankwamen in Sydney was het toch weer serieus wennen, terug helemaal ondergedompeld worden in de Westerse wereld, met Westerse luxe en bijhorende prijzen ... het duurde toch even om ons aan te passen.

We sliepen in een dorm in dé backpackersregio van Sydney (Kings Cross) die bekend staat voor zijn redelijke prijzen en natuurlijk het nachtleven. Het allereerste wat we deden toen we aankwamen was op zoek gaan naar een plaatsje om een week vrijwilligerswerk te doen in ruil voor kost en inwonen. We hadden ons lid gemaakt en selecteerden uit de 'wwoofing'boek al snel een paar toppertjes. Na héél veel rondbellen en teleurgesteld te worden omdat er geen plaats meer was (toch wel een populair iets hier in Australië) vonden we eindelijk een gemeenschap in Katoomba (regio Blue Mountains) waar we 7 dagen konden verblijven. Volgens de beschrijving in het boek gingen we terechtkomen op een organische boerderij waar we zouden instaan voor de verzorging van de dieren, het maaien van het gras, plukken van fruit, bakken van brood etc. We zagen het al helemaal zitten, na 5 maanden reizen eindelijk nog eens productief te zijn en ons nuttig te voelen !

We hadden nog een weekend Sydney voor de boeg (maandag begon ons vrijwilligerswerk) en aangezien we daardoor redelijk wat centen konden uitsparen, hadden we besloten om zoveel mogelijk mee te pikken van deze fantastische stad. We hebben een gans weekend rondgewandeld, parken en musea bezocht, een dagje naar de zoo gegaan (formidabel mooi!) en als kers op de taart een date gehad in Sydney Opera House (de komische acrobatenshow La Soirée), ongelofelijk hoe de plaatselijke bevolking zich daar voor opmaakt, daar zaten wij dan in onze trekkerskledij We konden ook hier voor de allereerste keer ons eigen potje koken, zaaaaaaaaaaaaaalig !!!!! Wat heb ik (Fien) dat gemist!!!

Maandagochtend vertrokken we vol verwachtingen met de trein naar Katoomba (zo'n 2 uur van Sydney) en al snel werd duidelijk in wat voor een prachtige natuur we zouden terechtkomen. Formidabel hoe op zo'n korte afstand van de stad zo'n mooie natuur is. Rotsen, bossen, watervallen, kliffen, ... . We hadden de instructie gekregen om naar hun restaurant te wandelen zo'n 10minuutjes van het station en van daaruit zouden we dan naar de boerderij gebracht worden. Toen we aankwamen in het restaurant waren alle tafeltjes volzet, maar ondanks het zeer vele werk nam een man alle tijd om ons rond te leiden in het huis boven het restaurant en ons wat uitleg te geven over hun gemeenschap (the twelve tribes). Toen hij ons onze kamer toonde (we mochten samenslapen omdat we getrouwd zijn) stond er een welkomstmand op ons bed met drank/fruit/koekjes, we voelden ons onmiddellijk zo ontzettend welkom, we werden er een beetje stil van. We kwamen te weten dat er geen plaats meer was op de boerderij en we een weekje boven het restaurant zouden wonen en mee zouden helpen met de afwas. Allright ... we zagen het al helemaal zitten !!!! Na een korte rondleiding nodigde hij ons uit om aan een tafeltje te gaan zitten in het restaurant en iets te kiezen van de kaart. Je moet weten dat we niet gingen uiteten in Sydney om wat centen te sparen en daar konden we zomaar iets van de kaart bestellen, we voelden ons al een beetje schuldig. Na een overheerlijke lunch (ze werken hier enkel met organische producten) kregen we de kans om de buurt wat te verkennen en kennis te maken met de andere wwoofers. Pas dan werd echt duidelijk waar we terecht gekomen waren ... We waren te gast in een gemeenschap van zo'n 25 mensen (vrijgezellen, koppels en kinderen) die allemaal samen leven en werken in de overtuiging dat God dit gewild heeft en dat pas op die manier vrede kan bestaan.

Elke dag stonden we op om 6u15 om een korte wandeling te maken naar het huis waar de gezinnen wonen, waar ze om 7u allemaal samenkomen voor de 'teaching'. Bij dit moment bespreken ze fragmenten uit de bijbel, reflecteren ze op hun week etc. Zeer diepe gesprekken waar we enorm veel uit bijgeleerd hebben! Ons hoofd stond nooit stil en onze gesprekken bestonden voornamelijk uit het bediscussiëren van wat we 's morgen gehoord hadden. Na de teaching ontbijt iedereen samen (telkens een ander soort graan met groentjes en matéthee) en daarna vertrekt iedereen naar zijn werk. De moeders blijven in het huis om voor hun kinderen te zorgen, jonge vrouwen die zelf nog geen kinderen hebben geven de oudere kinderen thuisonderwijs, de mannen werken ofwel in het restaurant, of gaan naar de markt om producten te (ver)kopen, anderen gaan naar hun bakkerij om brood te bakken, weer anderen gaan naar de boerderij (hun gemeenschap 1,5uur van Katoomba). Wij zelf werkten zo'n 8u per dag en gingen in onze vrije tijd gaan wandelen. We hebben hier prachtige hikes kunnen doen en het deed deugd om terug onze stapschoenen aan te trekken. 's Avonds aten we samen met de mensen die in het restaurant werkten + de wwoofers en we hebben het geluk gehad telkens door een ander gezinnetje uitgenodigd te worden om samen met hen te eten. Op die manier hebben we hen wat beter leren kennen, hebben we kunnen zien hoe ze met hun kinderen omgaan en hebben we al onze kritische vragen op hen kunnen afvuren.

Hoe moet je je de gemeenschap voorstellen: alle vrouwen hebben lang gevlochten haar en dragen lange rokken en hemden, de mannen hebben ook lang haar (ook de jongetjes) en een lange baard, tijdens de teaching draagt iedereen dezelfde hoofdband, koppels mogen maar samenslapen eens ze getrouwd zijn, kinderen krijgen thuisonderwijs en starten hiermee eens ze rijp zijn (hierbij bedoelen ze eens ze voldoende luisteren naar hun ouders Aba (papa) en Ema (mama)), iedereen werkt voor hetzelde doel nl er zijn voor de mensen en hen dienen in de naam van God dus niet om winst te maken, de zaterdag werkt niemand en komt iedereen samen in het grote huis om samen te ontspannen, iedereen heeft een Hebreeuwse naam (Oehvi, Raya, Nahama, Simcha, Jachat, Yelled, Zeddech, Israel, David, Malakée, Havaa, ...).

Op vrijdagavond kwam iedereen samen in het grote huis en werd er gevierd. Er was muziek, er werd gedanst, er waren heerlijke hapjes, een feestmaal en een heel grote slagroomtaart als dessert (allemaal zelfgemaakt). We waren zo ontroerd door hoe deze mensen met elkaar omgaan, hoe ze hun kinderen opvoeden, hoe ze genieten van het leven en hoe ze leven in de naam van God. Wij zien onszelf niet echt als religieuze mensen, maar konden enorm veel begrip en respect opbrengen voor hoe deze mensen hun leven wijden om van de wereld een betere plaats te maken.

Zaterdag, de eigenlijke shabbat (de verrijzenis van Jezus), is voor hen een rustdag. 's Morgens wordt er een uurtje later verzameld voor de teaching en nadien wordt er fruitcake gegeten voor ontbijt. Wij hebben de ganse voormiddag gezelschapsspelen gespeeld met de kinderen en hebben echt een fijne tijd gehad! Ongeloofelijk hoe ontwikkeld deze kinderen hier zijn, we hadden in het begin wat onze twijfels over hun thuisonderwijs, maar we werden al onmiddellijk omvergeblazen door de capaciteiten van deze kinderen! 's Avonds was het dan opnieuw groot feest, maar deze keer enkel voor de volwassenen. Voor de kinderen naar bed gingen, gingen ze allemaal samen op een groot deken gaan zitten op de grond en luisterden ze vol overgave naar een verhaal die een van de vrouwen hen voorlas. Het was een verhaal uit de bijbel over Abigail en David en wij waren voor een 1,5u grote kinderen die vol enthousiasme meeluisterden naar het prachtige verhaal. Ongelofelijk op welke manier de kinderen hier normen en waarden meekrijgen. Het was een privilege om hier deel van te mogen uitmaken en we hopen er veel van te kunnen meenemen naar huis eens we ons eigen gezinnetje starten.

We hadden het zo goed naar ons zin dat we besloten om de plannen die we nog hadden in Sydney voor te vertrekken naar Nieuw-Zeeland (Manly beach, Bondi Beach, ...) op te bergen en nog 2 dagjes langer te blijven bij de gemeenschap. We werden daar met zoveel liefde en warmte omringd dat we er ons volledig thuis voelden en dit gevoel wilden we nog even langer vasthouden.

Het is niet gemakkelijk om neer te pennen hoe we deze 10 dagen beleefd hebben, maar ik kan jullie vertellen dat het enorm intens was en dat we deze periode in ons leven nooit zullen vergeten. De mensen die we hier hebben leren kennen, hebben bij ons een enorme indruk nagelaten en we kunnen alleen maar hopen dat we veel kunnen meenemen naar België.

Het was een zeer emotioneel afscheid en we hopen oprecht ooit eens te kunnen terugkeren naar deze speciale plaats. We zijn allesinds van plan om ook een weekje in de gemeenschap in Argentinië te verblijven vooraleer we terugvliegen naar België. Alweer iets om naar uit te kijken ...

Deze middag zijn we geland in Nieuw-Zeeland en nu kunnen we niet meer wachten om morgenochtend Pieter, Lotje en Suze te gaan oppikken. Het wordt een zalige maand samen met ons broertje, zusje en lief metekindje. Genieten, dat zullen we doen !!!