Maandag 27 juli 2015
t/m
Vrijdag 31 juli 2015
Roadtripppp! In 5 dagen van Broome naar Perth: ongeveer 2800 km.. Maar het goede is dat Turtle praktisch gratis was: $1 per dag voor Turtle zelf en $3 per dag voor een tweede driver. C'est tout. Turtle is onze Toyota Landcruiser met 4WD en een omhoog klapbaar dak. Een ander type dan Pollo, maar niet minder dan. Waarom Turtle. Dat is natuurlijk weer een bizar slecht verhaal. Toen wij (John en ik) netjes rond 08.00 bij de dealer stonden om Turtle op te halen, bleek hij nog in de garage. Ze waren niet helemaal eerlijk over wat er allemaal nog moest gebeuren naderhand, want na 2-3 uur was Turtle nog niet klaar (hence the nickname). Imagine my amusement. De vrouw die ons hielp was een van de meest onbeleefde personen die ik heb mogen ontmoeten in mijn leven so far. Daarnaast was ze behoorlijk incapabel en te lui om uit te leggen hoe het gas of water precies werkte, waar je zelf wat slangetjes moet verbinden en losmaken. Verder ben ik zelf nog last minute teruggerend om de ehbo kit op te halen, waar we anders toch echt $50 voor hadden moeten betalen. Zelf is ze vergeten de kilometerstand op te schrijven, terwijl we maar 2800 km mogen rijden en daarna per km zouden moeten betalen. Niemand kan nu echter een kilometerstand bewijzen (al heb ik zelf natuurlijk wel een fotootje gemaakt toen ik achter deze fout kwam), dus alleen voordelen in dit geval. Turtle is iets minder praktisch qua bergruimte als je hem vergelijkt met Pollo. Daarentegen slapen we in het dak, wat betekent dat we niet alles om hoeven te bouwen en weg moeten stouwen als we gaan slapen. John is blijkbaar nogal onrustig voor hij in slaap valt en als hij wakker wordt. Gedurende de eerste nacht hoorde ik constant versies als: are you awake, are you cold, are you sleeping. Zelf hou ik blijkbaar niet van praten tijdens mijn beauty sleep, dus ik heb vooral geluiden teruggegooid. Anyway, een tweede pre van Turtle is de 4WD! Het is niet toegestaan om deze te gebruiken, maar ze gaan er toch niet achter komen. Op dinsdag zijn John en ik dus door Karinjini National Park gereden en hebben wat mooie gorges en watervallen kunnen spotten, vooral Kalamina vond ik prachtig! De omgeving vind ik persoonlijk het mooist van alle vlaktes die ik tot nu toe in Australie gezien heb: groene velden met fel paarse bloemen en wat bergen op de achtergrond. eindelijk wat kleur:) Ook een wilde katachtige langs de weg zien lopen. John spot vooral koeien en gaat dan heel hard zitten MOE-en in de auto.. Verder lijkt ie redelijk normaal en is het met John tot nu toe gezellig haha. Aangezien we veel moeten rijden hebben we constant hard de muziek aan in Turtle en rijden we in stug tempo door! Met zonsondergang minderen we tempo vanwege alle dieren die dan out and about zijn. Zo hebben we al redelijk wat runderen gehad die vol overgave oversteken en met de complete overtuiging dat ze Turtle niet aan horen komen. Dat betekent dus vanaf ver op de rem trappen, want nee ze lopen niet door. Als ze iets doen is het precies op de weg stil staan en blijven staan tot jij ook stil staat. Pas dan maken ze opeens een 'surprised' hupje en rennen ze de andere kant op. Vertraagd reactievermogen noemen we het maar. Wat we ook hebben gezien is een roofvogel. Die zie je wel meer, maar deze greep voor hij opsteeg nog even zijn avondsnack which was a snake!! Mijn eerste snake spotting. Onze tweede stop na Karinjini is Coral Bay. We wilden eerst stoppen in Turqoise Bay, maar konden het niet zo goed vinden, wat resulteerde in wij die privé terrein betraden. De eigenaar was niet echt amused en wilde ons aangeven bij de politie voor trespassing. Ooppsss. Hij leek verder eigenlijk wel heel aardig, hij was gewoon seriously annoyed, dus ik had er nog wel vertrouwen in, maar John is blijkbaar niet zo goed in stresshandling en ging in full blown panic mode 'Oh s***! Oh god!'. Dit resulteerde in Turtle die vast kwam te zitten ondanks onze 4WD. Uhm, okay, let's breathe! Uiteindelijk bleek de man ondanks alles toch erg aardig. Hij heeft Turtle uit de ditch gereden en gaf aan ons ook niet meer aan te geven. Wel werden we even met onze neus op het bordje 'private road' gedrukt. Die hadden we natuurlijk wel gezien, maar John zei toen: don't worry about it. Guess that wasn't smart. Anyway, allemaal goed afgelopen en de beste man vertelde ons ook dat Turqoise Bay een andere kant op was en nog wel drie uur zou duren. Dat werd hem dus niet; op naar Coral Bay. Hier zouden we heel goed moeten kunnen snorkelen! And that was true. Lots of nice fishies, vlakbij het strand: geen boot nodig en overal snorkelspul te huur. Toch wacht ik op dat moment met snorkelen dat je mooi gekleurd koraal ziet, maar misschien is dat alleen bij duiken..
In Coral Bay was er wat phone coverage waardoor ik opeens weer al mijn smsjes binnen kreeg (en mail! Thanks Vietje!!) en natuurlijk zijn er opeens 3 mensen die van Broome naar Perth rijden en vragen of ik mee wil. Booooeh, always happens when it's too late. Maar so far ben ik blij met de relocation beslissing. Het lijkt niet alsof we super veel missen, Al had ik graag in Exmouth, Oyster shack of Turqoise Bay wat whalesharks gespot of met schildpadden gezwommen en misschien wat andere National Parks bekeken. Misschien dat ik daar nog een kans voor krijg aan de oostkust.
Had ik trouwens verteld dat Turtle geen automaat is? Dat betekent dus schakelen en het is gek hoe snel je eraan went dat je dat niet hoeft te doen met een automaat. Dus bij snelheid minderen en afslagen nemen moest ik af en toe mezelf even voor m'n hoofd slaan, maar inmiddels is alles under control! John is iets minder goed met de auto en we zijn al een keer bijna in de berm terecht gekomen omdat hij wilde uitwijken voor een roadtruck en hij vergeet vaak z'n riem of te schakelen. Dan wordt Turtle boos. Anyway, next stop: Monkey Mia of Denham: de plek voor dolfijnen voeren vroeg in de morgen. Op weg naar onze campsite vlakbij Denham kwamen we een Echidna tegen! Een soort egel, maar dan anders. Heel cool!! 's Nachts had ik de vreemde droom dat ik Billy zag (dit is niet het rare gedeelte) en bij het afscheid zat Billy aan mn kont (cue the weirdness). Daar werd ik dus wakker van om gek genoeg ook echt een hand die niet van mij is op mn kont te voelen. Daar worden we natuurlijk niet vrolijk van. Na de confrontatie werd de stemming natuurlijk wat minder. Maar goed, men shouldn't touch what isn't theirs. John voelde schaamte, dat is iig nog wat. Om op tijd bij de dolfijntjes te zijn, gingen we donderdagochtend rond half 6 al rijden. Logischerwijs rijd je onderweg dan bijna 4 konijnen en een kangoeroe aan. Netjes op tijd waren we dan ook in Monkey Mia om bij het dolfijn voeren te zijn: heel nice:) En het is alweer donderdag wat betekent dat we morgen alweer in Perth moeten zijn met Turtle. We hadden bewust de keuze gemaakt om de dingen dichterbij Perth nog niet te doen, aangezien dat ook vanaf Perth kan. We hebben daarom nog even gestopt in Geraldton voor een warme douche en daarna gereden, gereden en gereden. Helaas was het weer vanaf donderdagmiddag regenachtig-storm; jammer als je langs de kust rijdt. But what can you do.. De laatste nacht maar op de bank in Turtle geslapen, daar voelde ik me zelf ook wat fijner bij en dus ook heerlijk geslapen. Vrijdag rond 12.00 waren we in Perth en heb ik ingecheckt bij de YHA. Het is hier rustig wat ook wel even fijn is. John zit in een ander hostel. Het is toch wel apart hoe al mijn roadtrips met mannen hier steeds om andere redenen vreemd eindigen.. Maar goed, ik leer elke dag wat meer over wat mijn man later vooral niet hoeft te hebben als trait haha. Perth: lots to do here and around. Gezien we onze roadtrip heel snel moesten doen, zijn er natuurlijk wat dingen die ik nu gemist heb. Het wordt even afwachten in hoeverre Perth bevalt. Misschien dat ik er werk kan vinden of nog een roadtrip ga doen rondom Perth naar bijvoorbeeld Albany en Esperance. Of dat ik een nieuwe roadtrip Perth-Melbourne ga doen. Of misschien weer omhoog richting Darwin, als iemand dat stuk in twee weken zou willen doen. Het hangt een beetje af van het aanbod;) You guys will find out soon!!