Dinsdag 24 november 2015

Vandaag hebben we afscheid genomen van Marie, maar ik heb er weer een levensvriendje bij, dus I will meet her again! Na de bus te hebben uitgezwaaid, gingen Stef en ik op weg richting de Tamar Island Wetlands. Een boardwalk waar we veel watervogels zouden moeten kunnen spotten. Misschien ben ik alweer te verwend na Kakadu in Northern Territory, maar het was een lichte tegenvaller. Weinig vogels.. Maar! We hebben wel het staartje van een echte slang gezien. De soort van eerste! Hoera. Na deze mijlpaal gingen we verder richting Mole Creek. In de tourbus van Port Arthur hadden we een dvd gezien over een Tasmanian Devil research center genaamd Trowunna Park. Dat was enorm informatief en interessant dus besloten we het wildlife park op te zoeken! Natuurlijk vloog ik ook even op tripadvisor en wat vind ik daar nou. Devil patting, wombat holding, kangoeroe feeding. What is this place?!! Heaven on earth? Anyway, we reden richting Trowunna en kwamen netjes kwart voor 1 aan om rond 13 uur mee te gaan met de tour. We begonnen met Harriet. Mijn nieuwe liefde. 1,5 jaar en weesje. Leuk om te weten: mini wombats zijn heel aanhankelijk, maar na 18 maanden wordt een wombat independent en wil die niks meer hebben van de cuddles. Voor Harriet is het dus nog niet zover en dus werd ze door de tourguide op de tafel gezet en hield hij een verhaaltje over de wombat in het algemeen terwijl ze zelf wat heen en weer liep en snifte. Hoe ze buideldier zijn en achterop een groot stuk kraakbeen hebben als verdedigingsmechanisme. Je kan er hard op slaan, maar de wombat voelt niks. Zo werd ook verklaard waarom er zoveel wombat roadkill is, want die draaien hun kont naar de auto toe, omdat ze ervanuit gaan dat dat hun beschermt. Sad. Hierna was het wombat holding time! Ik was als derde en de tourguide zei, toen ik nogal paniekerig reageerde omdat iemand de wombat totaal omgekeerd aangaf, het is alsof je een baby'tje vast houdt, waarop ik redelijk vreemd reageerde met: ik doe niet aan baby's vasthouden. Sorry daarvoor. Desondanks vermaakten Harriet en ik ons samen prima. Soms at ze liever aan m'n haar, maar meestal snufte ze m'n hele gezicht af en probeerde ze redelijk intiem te worden. Wombats stinken niet echt, ze zijn zacht en furry en ze kruipen lekker tegen je aan. Geen pijnlijke klauwen. All good! Ik had de hele dag wel met haar kunnen knuffelen. I want a wombat!!
Hierna gingen we naar Marla de Tasmanian Devil, die we mochten aaien en die erg rustig in de armen van de tourguide probeerde in slaap te komen. Zoals jullie misschien inmiddels begrijpen is Tasmanian Devil van de Looney Tunes dus een totaal verkeerd personage als je kijkt naar het ware karakter van een Tasmanian Devil. Hierna gingen we naar de feeding bij een hok van 6 vrouwtjes waar weer even een wallaby dij met poot werd verslonden. Altijd fascinating om te zien. In het park waren ook wat andere wombats, echidna's, kangoeroes. You know, the usual;) Het vasthouden van Harriet was echt mijn ultieme toppunt in Australië! Wat een geluk dat we dat hebben kunnen meemaken.
Na het wildlife park gingen we op weg richting Strahan, een redelijk eindje verderop. Bizar hoeveel Echidna's we op deze route tegenkwamen. Het waren er minstens iets van 10-20. Overal liepen ze langs en ook over de weg. Stef moest een paar keer hard remmen. Daarnaast staat er ook enorme zij-wind deze dagen waardoor Rusty nogal heen en weer zwaait op de weg.
In Strahan kwamen we terecht bij Strahan Beach Park. Een goede campsite met warme douches en gratis WiFi voor maar $10! Zo zien we ze graag. Helaas is het erg regenachtig en voor morgen wordt niks beters voorspeld. Even afwachten dus wat het weer doet.