Gisteravond dus op 300 meter hoogte boven Bangkok gegeten. Gelukkig draaide het restaurant niet (de verdieping erboven wel). Spectaculair uitzicht over de verlichte stad.
Het eten was minder spectaculair, niet slecht, maar zeker niet bijzonder. Heel uitgebreid buffet en voor Thaise begrippen aan de prijs, zo'n 25 euro!
De charme zat dus in het uitzicht.

Vandaag vroeg op en om kwart over zeven op pad, eerst naar de grootste stoepa (klokvormige tempel) van de omgeving. De monniken hadden net een periode van vasten afgerond en er werd weer flink geofferd.
Daarna doorgereden naar de drijvende markt. Tussen de toeristenrommel door ook bootjes met dames die soepen, gebakken banaan en heel veel andere vruchten en groenten aanboden. Bijzondere ervaring. Zelf voeren we er ook in zo'n longtailboat overheen, grappig.
Na de nodige bijzondere vruchten te hebben geproefd, waaronder custardfruit en een aantal waarvan ik nu al weer de naam kwijt ben (Thais is echt niet mijn sterkste kant) de bus weer in, gelukkig airconditioned, want het was zeker een graad of 35, op naar Kanchanaburi.
Daar eerst heerlijk geluncht op een terras aan de river Kwai.
Vervolgens de erebegraafplaats van de slachtoffers uit de oorlog bezocht en een bloemetje bij het monument achter gelaten. Bijzonder was dat de eigenaar van het restaurant waar we geluncht hadden, ons die bloemen (netjes bij elkaar gebonden) aanbood. En we hadden alleen maar gevraagd of we een bloem uit zijn tuin mochten plukken!
Na de begraafplaats het museum bezocht en dat waren wel heel schrijnende beelden over de periode waarin de gevangenen aan de spoorweg moesten werken. Maar goed, er aan voorbij gaan is ook geen optie.
Daarna nog een bezoek aan de beroemde brug over de river Kwai gebracht. Bizar om te zien, gelegen in een prachtig landschap. Wel weer jammer dat ook hier de commercie en het toerisme toegeslagen hebben met stalletjes souvenirs en als absoluut dieptepunt; een JAPANS restaurant.

Inmiddels was het vijf uur geworden en werd het tijd om onze accomodatie aan de rivier op te zoeken.
De bus aan de oever achter gelaten en per longtailboat naar het drijvende hotel. Het was ondertussen donker en de verlichting bestaat uitsluitend uit olielampen. Morgen kan ik dus pas een goed beeld krijgen en schetsen van het geheel.
Wel heel smakelijk en gezellig gegeten, dus dat is alvast meegenomen.
Nu maar kijken of de slaap wil komen zo met het klotsende water van de rivier onder me en het getsjirp van de krekels op de achtergrond.