Vandaag bijtijds op pad. Het plan was om eerst naar Erice, een middeleeuws stadje gelegen op een berg, 750 meter boven Trapani, te gaan.
Vanaf Trapani met een kabelbaan de hoogte overbrugd in plaats van een 12 kilometer lange, slingerende weg te rijden. Het weer was heel goed en dus hadden we tijdens de rit omhoog een prachtig uitzicht op Trapani en de eilanden die daar voor de kust liggen.
Blijkbaar hebben de inwoners van Erice een sterke voorkeur voor zoetigheid en het stadje herbergt dan ook een aantal bijzonder goede pasticcerias, waarvan wij uiteraard de adressen goed in ons hadden opgenomen. Bij de eerste was het meteen raak en genoten we van onze eerste echte Siciliaanse specialiteit, de cannolo. Omdat het een nogal flink formaat betrof hebben we er maar een gedeeld en het ons goed laten smaken. Aangevuld met twee kleine amandelkoekjes waren we helemaal gelukkig.
Daarna op naar het tweede aanbevolen adres waar we een Genovese hebben geproefd, een andere lekkernij bestaande uit een omhulsel van deeg en gevuld met een soort warme crème.
Onze dag was al helemaal goed, de lunch hebben we deze keer maar overgeslagen.
Nog wat door het stadje gelopen,wat gewinkeld en e.e.a bekeken en tegen het eind van de middag de kabelbaan terug naar beneden genomen.
Onze dag kon niet meer stuk, dachten we. We waren van plan om op de terugweg thermen te bezoeken en daar te gaan badderen. Toen we die na wat strubbelingen (afgesloten weg en zo) hadden gevonden, bleek het complex een dag in de week gesloten te zijn en, je raadt het al, die ene dag was donderdag. Pech, pech, pech. Uiteindelijk besloten om terug naar ons huisje te gaan en gewoon eens op ons gemak thuis wat te eten, een eenvoudige doch voedzame maaltijd: arancini (een soort grote bitterbal gevuld met rijst en vlees), verse sla en een stokbroodje om in de olijfolie en balsamico te dippen. Al met al een goede afsluiting van een mooie dag!