Adelaide - Alice Springs.

Dinsdag 12 Februari
Vanmorgen vroeg opgestaan voor de taxi die ons op zou halen. De nacht was kort en zeer warm in onze 4persoonskamer. Brenda werd in de badkamer begroet als: goodmorning mom...ohh sorry you're not my mom...haha. Om 6.45 stonden we buiten en een Indiër met tulband parkeerde de taxi voor ons hostel,hy bracht ons naar het verzamelpunt. Hy sprak amper engels en vond het blykbaar te zwaar om ons een handje te helpen met onze rugzak. Gelukkig wist hy ook niet waar de straat was waar we heen moesten dus dubbel feest.
Na een (volgens ons) wat te lang ritje kwamen we aan by het hostel.
Daar hebben we even gewacht en een vrouw met busje en aanhanger kwam aanryden. We hebben net als de andere onze backpack in de aanhanger gedaan en plaats genomen in het busje. De groep bestaat grotendeels uit duitsprekende jongeren, 3 uit duitsland, 2 uit zwitserland, 1 uit oostenryk, 1 uit luxemburg, 2 uit denemarken en wy als dutchies. De groep kent elkaar al en reizen vanaf Melbourne samen waar ze in amper 2 dagen de great ocean road hebben gereden. Wat zyn wy bly dat we dit met de auto hebben gedaan en gestopt zyn waar we wilden! We moesten nog 1 meisje ophalen by een hostel...de route die we reden kwam ons erg bekend voor en ineens stonden we weer voor het hostel waar we overnacht hadden! Hallo!
Met de tour zyn we eerst naar de wynvelden gereden. Het Australische accent klinkt by onze reisleidster (Nathalie) heel grappig en ze doet ook gezellig,dit wordt leuk. By de wynvelden hebben we een lunch gehad waarna een proevery volgde. We vonden beide er maar 2 lekkere tussen zitten en de wyn die 200 dollar koste was ook niet onze favoriet. 10 bodempjes wyn verder en we hadden een lange rit voor de boeg. Tussendoor zyn we nog gestopt by de whispering wall. Een grote damwand waar je overheen kon lopen. Als je naar het eind van de dam liep en zachtjes iets zei kon je dit aan de andere kant heel duidelyk horen,apart!
We zyn door gereden naar Clare waar de laatste grote/goedkope supermarkt was voor we verder de outback ingingen. Zoals we zyn hebben we daar gretig gebruik van gemaakt en werd onze voorraad weer ruim aangevuld!
De eerste 2 overnachtingen waren in Quorn een bekende plaats waar vaak films worden opgenomen en laat dat net de dagen zyn dat we in dit plaatsje overnachten! Nathalie vertelde dat de film die nu wordt opgenomen Rover heet met Guy Pierson en Robert Petterson van Twilight.
's avonds is het eten in een lokale bar waar we uit een paar dingen kunnen kiezen, heel goed geregeld allemaal!! We hebben met de groep nog een film gekeken en zyn toen lekker gaan slapen aangezien we dit de afgelopen nacht niet veel hadden gedaan. We slapen nu ook met 3 andere meiden op een kamer, beter als het andere hostel!

Woensdag 13 Februari
Vandaag staat als hoofddoel Flinders Range op het programma waar we een hike door het bos doen van 2uur. Om 7.30 was het ontbyt
waarna we een rit van 1,5u voor de boeg hadden om daar te komen. Onderweg zien we verschillende kangoeres en emu's waarby Nathalie heel enthousiast zei: Ohhh guys looooook an ieemjoeee! De reactie van ons was wat matig wat weer een leuke reactie gaf en elke keer als we ze weer zien zyn wy heel enthousiast: 'stop the bus we see an ieemjoeeee' om dat goed te maken haha!
Waarschynlyk heeft de bus een kangoeroe geraakt tydens het ryden. Ze verschynen uit het niets en langs de weg hoef je de karkassen niet te tellen omdat het teveel zyn....heel zielig!!
By Flinders Range, wat ontstaan is door een aardverschuiving en nu lykt op een krater, hebben we het bos bewandeld. Naast ons huppelt af en toe skippy voorby,het blyft apart om deze beesten zo in het wild te zien!
Het eerste deel was prima te doen en de warmte viel opzich wel mee. Gelukkig slentert de groep niet dus lopen we op een lekker tempo door.
Halverwege kunnen we een trap op om een goed overzicht te hebben. De rode kleur van de berg/rots/steen en het groen van de bomen geeft een mooi effect!
Dan volgt de marteling en klim van ons leven waar we nog buitenadem van zyn! Met een hoog tempo gaan we de hoogte verder in lopend op rosten waar het al maar warmer en warmer wordt. Op den duur speelt de kramp op en gaat het tempo by ons beide sterk naar beneden. De groep ligt ver voor ons dus we roepen hygend met onze laatste kracht of ze even kunnen wachten...blykbaar kan dat niet even en lopen ze weer verder dus besluiten we ergens op een steen te gaan zitten omdat dezelfde route voor terug ook hier langs gaat. We hebben dan niet de beste conditie maar dit was echt heel zwaar!
De terugweg verliep makkelyker omdat we niet meer de hoogte in hoefden maar gewoon normaal konden lopen. Er hangen heel veel vliegen rond in het bos omdat er niet veel wind staat. We kunnen met onze armen om ons heen blyven slaan maar niks helpt!
Terug by het beginpunt hebben we heerlyke sandwiches gehad en vers fruit. Daarna stond nog een wandeling op het programma waarby de helft van de groep by de bus bleef aangezien dit een tocht van 2u was. Je kan wel raden by welke groep wy ons aangesloten hebben :)
's avonds weer by hetzelfde barretje gegeten waar we veel tips voor de oostkust gekregen hebben van de mensen die daar al geweest zyn.
Na het eten zou het filmen beginnen 2 straten verderop. Heel Quorn was blykbaar aanwezig en aanschouwden dit met chips en drinken in stoeltjes langs de rand van de filmset, een grappig gezicht!
We hebben er niet veel van gezien omdat we afstand moesten houden. Volgens ons beide hebben we 20 keer naar dezelfde opname gekeken want er werd geroepen : quiet we're rolling!! De acteur loopt naar een motelkamer slaat deze dicht waar een scene gespeeld wordt gevolgd door het welbekende: CUT! Wel leuk om een keer mee te maken en het resultaat straks te kunnen zien als film en dat we daar by waren!!

Donderdag 14 Februari.
Met Happy Valentines Day guys en verschillende love songs werd onze busreis voor vandaag begonnen, een tocht van 700km van Quorn naar Cooper Pedy! Vandaag zullen we veel in de bus doorbrengen. Een weg alleen maar rechtdoor langs droge-dorre stukken met hier en daar wat wilde dieren langs de weg, al dan niet levend.
We stoppen voor een lunch in een plaatsje waar ze veel militaire oefeningen doen en er staan nog wat oude vliegtuigen en raketten voor de vele touristen die er komen, wij dus! By het naar binnen gaan van het restaurantje zaten er wat mensen die er wonen en hun mond viel nog net niet open toen we met ons groepje binnen kwamen. Daar onmogelyk een te hoog belegde hamburger gegeten en in onze love bus gestapt die inmiddels versierd is met balonnen, hartjes en oranje boa! Een soort van karaoke en op zn hollands meeblèren met de liedjes wat heel lachwekkend was want de rest van de bus zagen we denken...euhm ja zing lekker voor jezelf haha. Overal waar we stoppen vraagt altyd wel iemand iets wat Nathalie al uitgelegd heeft dus maken we er een gewoonte van om 10 keer te vragen waar de toiletten ook alweer waren.
Daarna zyn we naar een zoutmeer gegaan, gewapend met pet-zonnebril-zonnebrand-water en cameras stappen we de hittegolf in uit de bus. Wat is het warrum! De vliegen komen direct op Brenda haar tand zitten omdat we net m&m's hebben gegeten in de bus. Ze leek wel een kind uit afrika met vliegen om haar mond,uitgezonderd van het uitgemergelde.
We moesten een klein stukje lopen en daar waren we, wauw wat zag dit er mooi uit! Zo ver als je kon kyken alleen maar witte vlakte van zout zout en nog meer zout krakend onder onze voeten (Het leek op de scene van pirates of the carribean waar jack met zn boot op een lege vlakte staat). Daar hebben we wat leuke fotos gemaakt waar de verte een rol speelt stond Yvonne zomaar op 1 been op Brenda's hand te balanceren :)
Na een tydje werd de warmte ons allen teveel en zyn we snel weer onder de blowers van de bus gaan zitten om af te koelen. Verder zagen we onderweg alleen maar bomen,zand en bomen. We reden nog over een stuk bredere weg dat als start en landingsbaan dient voor de royal flying docters.
Aangekomen by onze slaapplek stappen we een soort grot in waar stapelbedden staan en zyn de slaapruimtes afgesloten met gordynen waardoor het net lykt of we in een bedstee slapen,gezellig! Het blijkt een oude mijnschacht te zijn, waar vroeger opalen zijn gezocht.

Vrydag 15 Februari.
Vannacht schreeuwde 1 van de jongens Go away!! We dachten dat er iemand binnen was gekomen in ons bunkhouse. Dit was een andere groep overkomen en waren bestolen dus waarschynlyk droomde hy daarvan. Na het ontbyt zyn we naar een opaal grot gegaan waar we uitleg hebben gehad hoe het ontstaat en dat er nu in cooper pedy nog steeds mensen in deze grotten wonen omdat het lekker koud is en het ziet er best leuk uit met allerlei ruimtes.
Daarna zyn we zelf wat opaal gaan zoeken in bergen vol stenen. We hebben wat mooie stenen gevonden met stukjes opaal erin, we konden niet stoppen met zoeken want we wilden uiteraard een stuk vinden dat miljoenen waard is....maar helaas! Op een paar minuscule stukjes die glimmen in de zon na, vonden we niet heel veel bijzonders.
Daarna zyn we naar een kangoeroe opvang geweest waar gewonde kangoeroes komen of babys (joey's) waarvan de moeder is aangereden oid. De man die deze kangoeroes opvangt zet zich met heel veel liefde in voor deze beesten,heel mooi om te zien! Ze leven op donaties van mensen van buitenaf om de kangoeroes te onderhouden. Hy vertelde heel enthousiast over de dieren die er waren en waarom ze daar gekomen zyn. Er kwam een bakje met pindas,nootjes-chips en gedroogde banaan om aan de kangoeroes te voeren, zo leuk om te doen!! Er werd verteld dat 1 van de kangoeroes alleen maar rode wyn drinkt hahaa! De man liep even naar binnen en kwam terug met een schoudertas waar een kleine joey inzat,zo schattig! De fles werd gegeven alsof het een mensenbaby was,lief!! Met een kleine doek als buidel maakte de kleine skippy een koprol en dook de buidelzak in.
We hebben heerlyk gelunched en in de groep is het een gewoonte om niet op elkaar te wachten en direct te beginnen met eten als je bord voor je staat...wat als gevolg heeft dat de een na de ander van tafel gaat als het eten op is om te roken oid, heel gezellig!
We zyn in de bus gestapt en hebben weer een heel stuk gereden, de reisleidster zegt vaak oh its only a two hour drive...waar we na 2uur nog steeds niet op de bestemming zijn. Onderweg naar marla, hadden we nog een paar fotostops van prachtig gekleurde bergen. Aangekomen in marla zagen we een tankstation en een camping. Verder niets (daar is haulerwijk nog een hele stad bij). We gingen bbqen en s avonds zouden we slapen in een soort van grote tenten, met 'stapelbedden' erin. Dat wil zeggen dat er twee houten planken waren waar je op kon gaan liggen. We besloten om buiten te gaan slapen omdat het ongelofelijk warm was. Aangezien we in een gebied waren waar de dodelijke bruine slang veel voorkwam, leek het ons niets om op de grond te gaan liggen. Gewapend met dichte schoenen, hoofdlampjes, een glow in the dark sterrenkaarten en insectenspray lagen we met een duits meisje op drie keukentafels om de prachtige sterrenhemel te aanschouwen. Schitterend en adembenemend. Zoveel sterren en vallende sterren! Maar ook zoveel ongedierte en geritsel! Met een beetje fantasie lagen er wel tien van die beesten onder ons 'bed', te wachten om ons aan te vallen zodra we een beetje met onze teen buiten het bed kwamen!

Zaterdag 16 februari
Vandaag was het wederom vroeg opstaan. Een beetje stijf van het liggen op dat flutmatras, maar toch nog wel geslapen. We hebben vandaag afscheid genomen van Nathalie, onze toffe reisleidster, die graag hard en vals mee zingt met liedjes en bij slapende mensen rijstwafels in hun mond naar binnen schuift! Onze tour werd vanaf Northern Theritory overgenomen door een andere organisatie omdat zy de enige zijn die tours mogen doen in dit gebied. De eerste indruk was niet zo goed. Onze groep werd namelijk opgesplitst en in een andere, al bestaande, groep geplaatst. Belachelijk zeg.. Om nog maar over die tweede indruk te zwijgen.. De reisleidster. Iemand die om de twee seconden een kreet van: " awesome" , "allrightyajo", "all cool" en meer van dat soort kreten in zwaar Australisch accent er uit gooit. Op zich niet heel erg, als ze ze er maar niet van die armzwaaiende bewegingen bij gebruikte. Ach, je zult het moeten zien denken we.. We waren een beetje van slag door de opsplitsing omdat het zo gezellig was in de groep, ze zei: all cool? I only want a positive group. Jaaa de indrukken vliegen als een sneltrein voorby met alles wat ze doet.
Best vreemd om al in deze bestaande groep te komen en we vergelyken alles met de eerste groep... De bus is oud met verzakte bankjes waardoor we niet goed kunnen zitten en toen we ons met zn 4en van ons ook nog 1 voor 1 moesten voorstellen voorin de rydende bus wilden we heel graag terug naar Nathalie!
De route werd verder doorgezet naar kings canyon waar we een wandeling zouden gaan maken. By de eerste stop werden we in groepen verdeeld voor de afwas,koken etc ( by nathalie waste je gewoon je eigen bord en aten we in een restaurant) Uiteraard zitten we samen in een groep haha.
Op een camping hebben we eerst gelunched en konden degene die dit niet klaar hoefden te maken gaan zwemmen of allrightyajo have an adventure! Dat adventure wil nogal op een camping in de middle of nowhere. By de lunch was het een soort eetwedstryd, wie het eerst klaar is kan nog een broodje pakken anders heb je (zoals wy) een broodje met rest blaadjes sla en wat saus.
Inmiddels was het bloedheet en vliegen de vliegen weer rond, toen kwam de mededeling dat we de kings canyon gingen beklimmen een hike van 6,5km.... Met onze vorige ervaring zagen we dit niet zitten en de hitte was niet normaal, 39 graden en warme wind. We zyn samen rond het zwembad gaan zitten, namen een duik en waren binnen 20min weer zo droog als kurk. Daarna kwam de rest alweer terug,de wandeling was afgesloten omdat het te warm was. We zyn bly met onze vooruitziende blik! Door naar onze slaapplek, waar we dezelfde tenten zagen als we eerder hadden gezien. Het busje reed hier voorby en met okey guys this is our stay for tonight,all cool? Euhm.....we zagen een overkapping waar een keuken stond met pannen van 100 jaar oud en 2 picknick tafels en veel zand..we slapen vanavond op de grond in een 'swag' ( slaapzak incl dun slaapmatje) Best spannend aangezien onze angst voor spinnen-slangen en andere beestjes die hier rondzwerven sterk aanwezig was. We sliepen de vorige nacht niet voor niks op een tafel!
Eerst even wat gegeten waarby we in 1 rondje voor 2 hebben opgeschept voor het eten weer op is. We waren beide nog aan het eten met wat anderen, allrightyajo get your swag and group C will do the dishes ( wy zyn groepje c) Deze reisleidster kan opzich niet echt een planning maken dus we eten rustig verder, Yvonne droogt een paar borden af omdat de rest al byna klaar is en Brenda legt onze swag klaar omdat we niet de slechtste slaapplek willen hebben.
Hierna ging het wat vreemd want de reisleidster, Kate, was ineens weg en lag om 20.00 te slapen toen we vroegen hoelaat het ontbyt etc was, we missen duidelykheid, nathalie en de rest van de groep!
Toen het tyd was om te slapen hebben we de sterren minder goed kunnen zien ivm bewolking. Ons lampje hebben we snel uit gedaan want er vladderde van alles rond by onze swag. We werden nog even door het gehuil van vele dingo's opgeschrikt dus de swags byna op elkaar gelegd haha.
Jaaa daar liggen we dan op de grond ( het matje was alweer te dun) kyken naar de paar sterren met de dingo's op de achtergrond, slaap lekker!

Zondag 17 Februari
Om 5u horen we wat geritsel en lawaai..iieeee! een eng beest!? Nee het was Kate die spul klaar ging zetten voor het ontbyt wat om 6.30 was ( lekker optyd!). Zo styf als wat zyn we gaan douchen in een soort container met douchebakken en een plakkerig gordyn wat meer een sauna was.
Daarna een ontbytje en op naar Kings Canyon voor een wandeling. Omdat deze gister niet doorging en we vandaag eigenlyk naar Uluru moeten ryden wordt dat verschoven naar de middag. 2 lange hikes op 1 dag. We zullen dan misschien softies zyn maar uluru spreekt ons meer aan dus hebben we samen met een andere reisgenoot 4u gewacht tot ze terug waren. Samen hebben we een kleinere hike gedaan van 2,6km en by terugkomst werd de lange hike afgesloten omdat het te warm was,41 gr volgens het bordje. Kate kan dat niet echt inschatten denken wy. Daarna zyn we terug gegaan naar onze slaapplek om te lunchen (om 15.30 omdat de hike van gister niet doorging en vanmorgen wel), onze taak was het klaarmaken hiervan. Groente en brood snyden voor de kipburgers. We waren al lang klaar met alles dus zyn toen met ons groepje maar gestart met eten voor het weer op was. Elke keer valt onze mond weer open want er zyn mensen die gewoon 4 burgers pakken,terwyl een ander gewoon 1 heeft. Smakken kunnen ze ook als de beste en de eet wedstryd wordt door ons op de voet gevolgd en kunnen zo zeggen wie er als eerste klaar is om nog 2 keer eten te halen. Allrightyajo everybody ready for the sunset at Uluru? ( Wat uitgesproken wordt als :allrightyajo evybo-eh rea-eh foh the suns-eh at Juluru) Met de laatste hap door de keel kunnen we hiermee instemmen. Eerst zyn we naar het informatie centrum geweest over Uluru en Kata Tjuta om meer over deze 2 imposant massieve rotsformaties te weten te komen. De aboriginals spelen hier nog een belangryke rol en wonen in communities in deze omgeving. Ze hebben de 'blanke' mensen toestemming gegeven om hier touristen te laten komen en leren de rangers de do's en dont's binnen hun cultuur en in de omgeving. Zo beklim je uit respect deze rotsen niet omdat dit ongeluk brengt naar de aboriginals. Een aantal mensen die dit wel hebben gedaan zyn hier omgekomen. Tyd om een stukje langs Uluru te lopen, voor een kwart, aangezien het te warm is om een langere afstand te lopen hebben ze een kwart open gehouden. Kate legt uit dat we eerst rechtdoor moeten en dan weer terug om aan onze korte wandeling te beginnen, zo gezegd zo gedaan. Eerst hebben we een 'waterhole' bekeken waar het water langs stroomt en uitkomt in een klein meertje, droog wel te verstaan want ja weer de hitte die het opdroogt. Toen weer terug om het pad langs de uluru te volgen waar kate op een andere parkeerplaats op de groep wacht met het busje... By het pad aangekomen staat er een bord dat het pad is afgesloten ivm de hitte. Daar staan we dan met een groep, geen nummer van kate, überhaupt geen enkel signaal met onze telefoon en kate was al weg naar de afgesproken plaats. Er zat niks anders op dan het pad te bewandelen tot we by kate waren. Onderweg zyn we even 3 mensen kwyt, de koreanen die nog meer fotos dan ons maken staan werkelyk by elk zandkorreltje stil. Om de moed er in te houden zingen we samen 'we zyn er byna' maar de groep denkt dat we dronken zyn omdat we zingen, apart! Onze duitse medereiziger zingt nog een lied dat we eerder in duitsland hebben gehoord...( Eef en Miran let op!) Raus raus raus, claus claus claus und sein frau elisabeth! Ook hebben we nog een paar vliegen naar binnen gewerkt tydens de wandeling.
Aangekomen by kate wachtte ze ons op met waterbalonnen!
Daarna zyn we naar een parkeerplaats gereden voor de zonsondergang en gingen nog 20 andere bussen vol toeristen ditzelfde aanschouwen,gezellig! Zy hadden een BBQ, champagne, toastjes en ander eetspul meegenomen, wy niet. Er zouden mooie kleuren zichtbaar moeten zyn by Uluru terwyl de zon langzaam zakte maar dit was vandaag niet zo,jammer! Wel mooi om de zonsondergang te zien maar we hadden er wat meer van verwacht.
Terug by de slaapplaats ging de aussie barbie beginnen met kangoeroevlees-bieflapjes en....kameelsausages. We hebben een poging gedaan om het te proeven maar het viel niet echt in de smaak en daarnaast zagen we skippy alleen maar voorby huppelen op ons bord.
Weer in een swag geslapen, de milkyway bekeken en toen lekker gaan slapen!

Maandag 18 Februari
Bliep bliep bliep....04.00 Rise and shine voor de sunrise by kata tjuta. Niet dat we veel geslapen hebben in onze swag, de snurkende mannen zyn nog erger om aan te horen dan de dingo's.
Even snel gedouched omdat het bloedheet was in de nacht en toen we terug kwamen had iedereen zn swag al opgerold en zaten ze samen aan het ontbyt...opzich hebben we niet lang onder de douche gestaan want na 5minuten plakt alles alweer maar dat komt meer omdat de rest zo zn swag uitstapt en in de kleren gaat...
Kate (awesome-allrightyoo-allcool) kan weer de tyd niet goed inschatten want als we daar aankomen is de zonsopgang al begonnen en staan er weer bussen vol mensen die ook dit gaan bekyken. Het was heel mooi om te zien hoe de zon langzaam alles oranje kleurt en steeds meer in de horizon te zien is. Na 50 fotos verder en de zon die direct al warm aanvoelt hebben we nog even hier gewacht en zyn toen met de bus naar de andere kant van kata tjuta gereden. Kate vroeg of we de lange of korte route wilde lopen, brenda als oplettende reiziger riep de short one! Kate ,verstaat niet altyd normaal engels dus na 3 keer herhalen snapt ze het en lopen we de korte route. We lopen een soort kloof in wat de 2 delen van kata tjuta een beetje scheidt. Heel mooi om te zien en apart hoe het ontstaan is zo uit zichzelf een stuk tussen de rosten uit. By het uitkykpunt hebben we even wat gegeten waar we door 100 vliegen vergezeld werden. Toen Kate de cake te voorschyn toverde verddriedubbelde dit aantal. Terug naar de camp place voor de lunch, even wat gedommeld omdat het best vroeg was vanmorgen! Weer terug by de groep kreeg Brenda een spons in de handen gedrukt om de tafels schoon te maken Yvonne een hark om het zandterras aan te harken.
Heel zinvol....
Toen iedereen in de auto gebonjourd was, begonnen we een nieuwe rit van ongeveer 6.5 uur, naar alice springs. Een rit met tekenen op elkaars armen, flauwe grapjes, zitten op je linkerbil, verdchuivend naar de rechter, afvragend hoe lang nog, hangend over de stoelleuning, verhaaltjes typen, even rechtop staan, een poging tot slapen, hangen op je rug, kaartjes schrijven, nogmaals hupsen op je linkerbil en nu met het rechterbeen over de linker, weer hangen op de rechter, kregen we de tijd een beetje om.
Na ongeveer vier uur kwamen we bij een roadhouse en zagen we ineens bekende gezichten voorbij komen.. Onze oude groepsgenootjes!!! Hiiiiii Dutchies!! Huilend vielen we elkaar in de armen. De een had het nog zwaarder gehad in de outback dan de ander en grote verhalen werden verteld en zowaar nog verder aangedikt. Gezellig!
Onze cowgirl reisleidster wilde weten waar ze ons af moest zetten in alice springs. Voorbereid as ever, hadden we nog geen locatie. We hadden nog ergens een kaartje van een hostel en belden hen op goed geluk op. Gelukkig was er nog plaats in annies place!! We kwamen er bij het inchecken achter dat nog vier andere oud groepsgenootjes hier ook verbleven. Annies hostel was zo'n leuk, warm en mooi hostel! Echt een vondst in de woestijn. We hadden een kamer met airco en hebben die nacht dan ook als een blok geslapen.

Dinsdag 19 Februari.
Deze ochtend was er gratis ontbijt, waar we graag gebruik van maakten. Daarna werd het een hele stoeipartij om alles weer in onze tassen te krijgen, want we hadden besloten om op de bonnefooi naar het vliegveld te gaan om daar een ticket te boeken maar cairns. Na flink wat druk en sjorwerk zat alles in de tas. Aangekomen op het vliegveld ging ons plannetje niet door, aangezien de dame achter de helpdesk ons alleen maar tickets voor 1900 dollar kon verkopen. Uiteraard hebben we dit niet gedaan en via internet naast de helpdesk een ticket geboekt voor de volgende dag. We zyn weer terug gegaan naar het hostel en gelukkig konden we daar nog een nachtje blyven op weer dezelfde kamer.
Onze nieuwe verslaving wedges met sour cream en sweet saus vulde onze maagjes weer,als een kind zo bly!

Woensdag 20 Februari
Vanochtend zijn we eerst naar het museum van de royal flying doctors (en de nurses natuurlijk ook niet te vergeten) geweest. Erg leuk om te zien en goed om stil te staan hoe belangrijk hun hulp is in de uitgestrekte land.
De volgende bestemming was het reptielencentrum. Een must see als je in Alice bent geweest. Een jonge enthousiaste jongen was de beesten aan het voeren en gaf veel uitleg. Een speciaal onderdeel van dit centrum is dat je als bezoeker ook zo'n beest(je) vast mag houden. Yvonne verzamelde al haar moed en heeft de blue tongue hagedis welgeteld 5 seconden vast gehad toen ze de buurman smekend aankeek of hij het enge glibberige beest over wilde pakken. Heldhaftig! Toen een ander hagedisje vast gehouden mocht worden was Brenda aan de beurt, hand rechtop houden en de hagedis denkt dat je hand een boom is en verplaatst zich dan niet. Bij anderen niet althans... Het arme beest wist niet waar hy de boom zoeken moest en bleef maar lopen! (Soort beweging van deze vuist op deze vuist en het beestje klom naar boven) Toen Yvonne het beestje om haar hand geklemd had, bleef het in eerste instantie op haar boomhand zitten...tot het arme beestje moest hoesten omdat hy op de tocht had gezeten en Yvonne hier heel erg van schrok... Hoepla met een kleine worp ondersteund door de boomhand....daar werd lizzy van de hand zo in Brenda's schoot geworpen. Brenda schrok meer van Yvonnes reactie dan van het beestje op haar schoot. Gelukkig kwam de jongen ons redden en nam Lizzy snel mee zodat er niet iets ergs kon gebeuren in onze boomhanden. Elke keer weer als we dit voor ons zien (en nu we dit typen) liggen we weer in een deuk! We maken nogal eens wat mee :)
Na dit grote avontuur zyn we naar het hostel gegaan en hebben we gewacht op de shuttle bus naar de luchthaven. Op het ticket stond dat we ons moesten melden ivm assistentie die we nodig hadden, het bleek dat we by de nooduitgang zaten, veel beenruimte gelukkig!
De vlucht duurde niet lang en onderweg hebben we nog een mooie zonsondergang en wat lichtflitsen van het onweer gezien.
In Cairns aangekomen was het heel anders warm dan in Alice Springs, benauwd en een hoge luchtvochtigheid. Dit was helaas ook zo in het hostel waar de woeiewaaier ons alleen warme lucht gaf en wy in ons houten bed met matje onze eerste nacht in Cairns plakkerig zyn begonnen.