Donderdag 3 maart
En zo stonden we vanochtend stipt om 7.45 uur beneden te wachten op de taxi die er ook snel aankwam. Ronald had de avond ervoor een taxi-chauffeur aangesproken en met hem afgesproken om er op dit tijdstip te zijn. En dat was hij dus ook!!! De taxi had genoeg ruimte voor ons en de bagage en dat was leuk om te zien want zo'n auto willen we ook huren voor de etappen naar en door de Cameron Highlands. Het was al weer druk verkeer maar gelukkig was het busstation dichtbij. Aangekomen snel kaartjes gekocht, hup in de bus die al klaar stond en rijden maar. Onderweg wisselde het landschap al snel naar ' echt Azie'. Groen en overdadig. Dat mis je toch wel in de grote stad. Er zijn prachtige parken maar natuurlijk niet de weelderige vegetatie van het platteland. Om 12.00 uur stonden we op het busstation van Jerantut waar we moesten overstappen op een andere bus. Al snel komen er mensen op je af die vervoer in kleine busjes aanbieden. Eentje voor over een uur voor 7 Ringit en eentje voor meteen voor 15 Ringit (€ 3-)per persoon. Die nemen we en we stappen met een Oekrains stel in een minibar. ( nee een minivan, zo erg is het met ons nou ook weer niet spellingcheck!) eerst met de bus naar het kantoortje om te betalen. Allemaal eruit, bagage eruit, andere bus. Oh nee toch dezelfde bus. Oh niet naar de boot,maar helemaal met de bus? Dan toch een andere bus. Enfin het is en blijft Azie en uiteindelijk zitten we toch netjes met elkaar in een zelfde ander busje en gaan we op weg. De rit duurt een uur en wij rekenen ons al rijk naar de lunch en het bier om ca 13.30. Maar het is éen lange bochtige weg, de chauffeur heeft er flink de vaart in en halverwege de rit voelt de dame van het
Oekraïense stel zich niet zo lekker. Bus
aan de kant, dame de ' frisse' lucht in zodat ze weer wat bijkomt. De dame gaat naast de chauffeur zitten die de motor start. Althans dat probeert. Geen enkele beweging. Battery down, Battery down zegt hij. Maar wij denken te weten dat het de startmotor is en dat hij hem gewoon even heen en weer moet halen. Maar ja brengt dat maar eens aan het verstand van een Maleisisch/ Chinese chauffeur. Hij belt met het bedrijf in rap Maleisisch en meldt ons dat er een busje van de andere kant komt om ons op te halen. Daar gaat onze tijdswinst hahahaha. En dan belt hij met een vriend of zijn vrouw of maîtresse misschien in het rap Chinees en meldt dat er geen busje komt of zoiets. Wij zeggen dat we wel even duwen. No heavy Car, heavy car!! Ja voor een ienimini Maleisiër misschien maar niet voor 4 potige Hollanders en een Oekrainer! De bus staat in een kommetje dus we duwen hem eerst een stukje achteruit ( eitje) en dan vooruit terwijl de chauffeur de motor start. En ja hoor hij doet het!!! Gejuich en hilariteit alom en we zijn weer op weg; je maakt wat mee!! En zo komen we dan om 13.15 toch nog mooi op tijd aan in Kuala Tahan. Daar laat de schijtbak ons boven aan de helling uitstappen met de smoes dat hij beneden niet kan keren (maar achteraf is hij natuurlijk gewoon bang, dat dat kreng weer niet start en alle potige passagiers er vandoor zijn). We schuifelen voorzichtig de steile helling af en daar staan we dan aan de rivier. Overal drijvende restaurantjes en bootjes om je heen en weer te varen. Ons hotel ligt aan de overkant dus we moeten met een bootje. Dat is vooral voor Anneke een enorme uitdaging. Je hebt een strook zand, dan water, dan de drijvende restaurantjes en de pontons voor de bootjes. Daar gaan hele smalle wiebelende planken naar toe van waaibomenhout. Maar aangezien ik deze grap nog diverse keren zal moeten ondernemen de komende dagen omdat je anders nergens komt, blik op oneindig en lopen maar. Natuurlijk gaat het goed en staan we binnen no time aan de overkant. Daar plaatsen we onze bagage in een soort mijnwerkerstrolley die vanaf boven naar boven getrokken wordt en klimmen we zelf alle trappen op naar de receptie. Daar aangekomen krijgen we een heerlijke vochtige handdoek voor ons gezicht en handen en een glas koele limonade. Wat een feestje. Het is hier prachtig. We hebben 2 chalets gereserveerd maar krijgen een upgrade aangeboden naar een grote bungalow. Het is meer een soort landhuis: 2 slaapkamers met aangrenzende luxe badkamers, een woonkamer met banken en een loeier van een televisie, een keuken met bar en barkrukken en een enorme ronde eettafel met stoelen. Overal openslaande deuren die uitkomen op een prachtig terras met zitje met uitzicht op de rivier. Het is fantastisch, maar met backpackbestemming heeft dit nog maar weinig te maken hoor ;-). Ons hotel is het enige dat aan deze kant van de rivier en in de jungle ligt. Het is hier dan ook prachtig en ook zo stil, buiten de geluiden van de vogels en allerlei andere soorten vliegend en kruipend. We zetten de bagage neer en gaan wat eten en drinken in het bijbehorende restaurant. Terug naar de bungalow besluiten we even een powernap te doen en worden om 18.00 uur als uit een soort coma wakker. Het is hier wel heel warm en vochtig, logisch natuurlijk maar even wennen. We drinken op het terras van het restaurant een tequila sunrise. Inmiddels staan de kaarsjes op tafel en wordt het langzaam donker. Het is echt sprookjesachtig. Om 20.00 uur pakken we weer een bootje naar de overkant en eten in een van de drijvende restaurantjes. We hebben een tafeltje vlak aan het water waar een lekker windje waait en we een mooi zicht hebben op de lichtjes aan de overkant. Zo sluiten we dag af. Nog een spelletje en dan welterusten! Morgen willen we de canopy walk doen. Spannend!!