¡Olá Amigos!


Voor iedereen wat wils dit keer: Fillipijnen, L.A., Mexico, Belize en Guatamala. Kan niet garanderen dat het het een klein stukje wordt. Zó veel moois weer meegemaakt én vastgelegd!


Het lijkt voor ons alweer heel lang geleden dat we op de Fili´s 3 dagen lang tussen de locals op straat hebben staan feesten en in een vage outfit ¨Viva Sr. Sante Niño¨ riepen. Ati-Atihan is een van de grootste festivals van de Fili´s waar er drie dagen optochten zijn en waar er gedanst wordt op tromgeroffel en xylofoons totdat je er bij neer valt. De 3e dag met de mooiste outfits aan voor de competitie (een soort zomercarnaval), zó vet! Het leuke was dat ze´t heel mooi vonden als buitenlanders in hun groep mee liepen (dansten), dus we werden overal met open armen ontvangen en bounsten lekker mee op het tromgeroffel! Dat het de derde dag regende maakte op een gegeven moment niets meer uit, misschien werd er zelfs nog harder getrommeld en nog meer gedanst.
Er zijn denk ik meer foto´s van ons genomen door Fillipino´s dan dat wij foto´s hebben gemaakt...Eerst kwam eentje heel voorzichtig vragen of ie op de foto met ons mocht. Zodra er eentje bij ons stond kwam de rest aangerend en stonden we daar temidden van een megagroep Filipino´s, fun! Echt een gouden herinnerinng!

Een ander plaatje voor aan de muur is onze canyoning tour van de watervallen met drie Fili´s. Gewoon abseilen was al afgevinkt, dus nu tussen het klaterende water de afgrond in om even wat adrenaline door ons lichaam heen te pompen. Als je uitglijdt is het flink waterhappen onder een enorme stortdouche. Heb ik (Daan) ook weer af kunnen vinken. De foto´s zijn mooi!!!


Verjaardagen vieren op de Fillipijnen, dit jaar heel wat anders. In de stijl van wereldreis kleine kado´tjes, muffins van de bakker en ontbijt op bed. En dan voel je je nog best wel een beetje jarig! Met Chiel z´n verjaardag zaten we ´s avonds op een ´heksen eiland´ waar de Fillipino´s liever niet heen gaan vanwege de black/white magic die hier uitgeoeffend zou worden..haha! Misschien was het toeval, maar de stroom viel uit...toen zijn we in het stikke donker met een kaars op een bankje bij een verlaten baaitje gaan zitten. Overal om ons heen vuurvliegjes en duizenden sterren...It was Magic!! Het zorgde voor een unieke en onvergetelijke verjaardag!
Op mijn verjaardag vlogen we naar Manila. We hebben daar een heerlijk verjaardagsdiner gehad (met dank aan Miek&Jaap) in de sus***ent en zijn daarna cocktails gaan drinken in het bruisende nachtleven van Manila. Ook zeker niet verkeerd!


Met pijn in ons hart hebben we afscheid genomen van de Fili´s om aan ons nieuwe hoofdstuk in Midden Amerika te beginnen.
Om de cultuurshock nog wat heftiger te maken stond er eerst een twee daagse L.A. Experience op het programma. Natuurlijk Hollywood bekeken en met een tour in een open jeep langs alle highlights gereden (sterrencribs&filmsets). Dit pakte onverwachts heel goed uit: twee uur gelachen aangezien een bekende standup comedian onze ´tourguide´ was, hilarisch!
Toen we in Hollywood rondliepen voelde we ons na vier maanden wereldreis echt totaal niet op onze plek. Zo anders weer dan Azië! We konden wel extreem genieten van warm water, een bad nemen en onder de dikke dekens kruipen. Het deed ons echt weer even aan thuis denken. Toen we lazen dat de roomservice gratis was, bleken we nog steeds echte hollanders te zijn. Telefoontje naar beneden en ontbijt laten brengen was echt extreme luxe, genieten geblazen x 10!


In Mexico aangekomen meteen met de neus op de feiten gedrukt in Cancun: We moeten nodig Spaans leren!
Ook merkten we hier meteen het verschil met Azië. In Midden-Amerika is men veel meer van het uitgaan, ze zijn minder preuts en er heerst veel meer een machocultuur. Voor de rest maakt ook hier de combinatie van zon en hangmatten het leven aangenaam traag. Laidback, we like ;) ! De tortilla de eerste avond voelde - net als de eerste beerlao in Laos - als een fijn begin van heel veel moois. De hostels hebben hier ineens keukens, en na 4 maanden uit eten gaan is het extreem chill om in de supermarkt te dwalen en je eigen maaltijd samen te kunnen stellen! Wie had dat gedacht haha!


In Mexico was de grote uitdaging: Ontwijk de grote Amerikaanse tourgroups. Bij Chitzen Itza is dat meer dan gelukt. Deze Maya ruïne, één van de zeven ´new wonders´, op de foto kunnen zetten zonder touristen en zelfs zonder gene een afstubo filmpje op kunnen nemen. Wat een vette site zo in alle rust!
Bij de cenote in Valladolid is het weer gelukt: ¨Just the Two of Us¨. Er gaat het verhaal dat er ooit een meteoriet is ingeslagen en vele kraters in de grond heeft geslagen, a.k.a. cenotes. Echt iets magisch als je met z´n tweeën in het helblauwe water zwemt in een brede lichtstraal van de zon die door een gat in de bovenkant naar binnen schijnt. Dit valt eigenlijk niet te beschrijven, we gaan fotolijstjes tekort komen...


De wereld is klein, of toeval bestaat: Zonder het van elkaar te weten, is een van mijn (Daan, voor diegene die onze taakverdeling nog niet doorhad) vrienden één dag voor ons uit aan het reizen. Lang leve Facebook! En dan meet je elkaar ineens op THE Island, Caye Caulker voor de kust van Belize. Een soort Jamaica in het klein. De sfeer wordt bepaald door: Zon, hangmatten, rastamannen, Bob Marley muziek en pretsigaretten. Chillen geblazen dus! Zó mooi: Toen ik drie passen rende voor de supermarkt werd er met zwaar accent geroepen ¨Ey man, why are you rrrunning, keep it slowwww!!!¨. Stond dus garant voor drie dagen chillheid en weer een gouden ervaring: Snorkelen met wel meer dan twintig stingrays die langs je benen veegden met hun vleugels. Rrrrr!


Nu ondertussen in Guatemala, wat voor Chiel een feest der herkenning is. Alleen achttien jaar later zijn de Maya ruïnes wel interessanter dan een zakje pinda´s (al kan je m er nog steeds blij mee maken ;)... Bij Tikal echt als allereerste naar binnen (6 uur), de ruines in de dauw zonder toeristen en het oerwoud horen ontwaken. Nog zo´n magisch momentje dat ons zeker bij zal blijven...


Om al die unieke momenten mee te kunnen maken moet je dan wel eens vijf uur lang met 25 man in een minivan ´zitten´. Wij hadden nog geluk met een soort zitje zonder rugleuning, anderen stonden tegen de deur aan geplakt of stonden voor je met hun volslanke reet. Krijg je een tas op je schoot die halverwege ineens ook nog beweegt... Whaaaa!! 27, ik had de kippen nog niet meegerekend. Meestal lachen we hier achteraf pas om, maar toen kreeg ik spontaan een lachstuip. Zo erg ´naar westerse standaarden´ hadden we het nog niet gehad. Maar that´s the way of life in Guatemala...


Nog een kleine twee maandjes genieten, en als de vorst is verdwenen komen we op 4 april met jullie paaseieren zoeken. We sturen wat warme zonnestralen jullie kant op,

liefs Chiel en Daan

p.s. we zijn touwens net terug van een vulkaan beklimming, de actiefste van Guatamala. Tot op 3 meter van het stromende, loeihete lava!!! Brandende billetjes...