Z Bonfim w Brazylii szybko łapiemy transport do Boa Vista, punktu przesiadkowego do Wenezueli. Tam niestety jesteśmy zmuszeni nocować, bo nie ma już autobusu do Santa Elena. Na dworcu spotykamy Ewę i Marcina, którzy poruszają się w przeciwnym kierunku. Podróżują ze swoim kilkumiesięcznym synkiem – dosłownie – na plecach. Przed kilkoma dniami weszli na Roraimę – będącą r...

Wracamy na chwilę do Georgetown porozglądać się za regionalnym jedzeniem i pamiątkami. Ministerstwo turystyki próbuje promować Georgetown jako cel turystyki kulinarnej, ale restauracji jest zaledwie kilka, a większość wygląda niezobowiązująco. Przeważnie działają na zasadzie bufetu – tzn. gotują wszystko hurtowo i można zamówić tylko to, co jeszcze nie zostało z...

O celach wizyty w Guanie Fr. już pisaliśmy. No i niestety jeden, chyba najważniejszy, nam nie wypalił. Wiza surinamska, która miała być czystą formalnością, okazała się niemożliwa do uzyskania ze względów tyleż przyziemnych, co nie do przeskoczenia: zabrakło nam w paszportach pustych kartek na jej wklejenie, a niestety całą stronę ten dumny dokument zajmuje. No i drobny sz...

Z Paramaribo do granicy znowu jedziemy zbiorową taksówką, za 50 zł od łebka. Do Gujany nie mamy wizy, bo na nielegalu w Surinamie nie mogliśmy się o nią ubiegać. Więc znowu na nielegalną łódkę (facet z nas zdarł, 40 zł od łebka bo wprowadził nerwową atmosferę, że niby ostatnia łódka odpływa) i lądujemy w środku granicznego miasta. A tu niespodzian...

Do Gujany Fr. wpadliśmy w trzech celach: zwiedzić francuski Alcatraz i europejskie centrum kosmiczne oraz dostać wizę do Surinamu. Stolica, Cayenne, nas nieco zaskoczyła: centrum malutkie - można obejść w godzinę - ale w bardzo francuskim stylu. Domki mają obowiązkowo pastelowe okiennice, pionowe kolorowe poprzeczki jak mur pruski a dachy - rozszerzają się na dole. Centrum to jednak nie wszystko - m...