My już dawno w Filipinach, mkniemy naprzód, bo czasu coraz mniej. Zanim jednak przejdziemy do aktualności, mamy jeszcze kilka uwag pożegnalnych na temat Indonezji. Ludzie bardzo otwarci i ciekawscy. Im mniej turystów wokół, tym bardziej ich ciekawość rozpiera, żeby wiedzieć, skąd jesteś, ile masz dzieci, co robisz, dokąd jedziesz itd. Ale jest to przyjemna ciekawość i bezinteresowna, a nie wst...

Po Bunaken wybrałem się na drugą stronę cypla na koniuszku Sulawesi, żeby zanurkować w cieśninie Lembeh. To tzw. nurkowanie mułowe, bo poza piaskiem praktycznie na dnie nic nie ma (rafy są niewielkie i b. rzadkie). Całość przypomina wielki pas startowy. A jednak Lembeh ściąga tysiące nurków, szczególnie fotografów, którzy każdego dnia przeczesują piach w poszukiwaniu najdziwn...

Po dwóch dniach rano przypłynął po nas nasz kapitan. Ponieważ zamierzałem zwiedzić też drugi słynny cel podwodnych wycieczek w okolicy – cieśninę Lembeh – początkowo miałem zamiar jechać tam bezpośrednio. Niestety wyspa i cieśnina Lembeh znajdują się po drugiej stronie cypla na północno-wchodnim krańcu Sulawesi, więc dojazd tam zajmuje zbyt długo...

Lot z Makassaru trochę się opóźnił, ale i tak było wcześnie, więc udaliśmy się taksówką do portu, skąd po krótkich negocjacjach (za 350 tys. rupii w dwie strony) wynajęliśmy łódkę (ze sternikiem :), która miała nas zawieźć do głównego celu naszej podróży na północnej Sulawesi – wyspy Bunaken. Jest ponoć łódka publiczna, którą mo&...

Z Toraja mieliśmy przejechać Sulawesi z południa na północ, po drodze zahaczając o interesujące nas miejsca. Niestety, połączenie Makasar – Toraja to jedyna trasa, po której jeżdżą autobusy. Dalej czekają już tylko 8-12-godzinne odcinki mikrobusem à la puszka sardynek i to w dodatku w ciągu dnia. Do legendarnych wśród nurków Wysp Togian dojechalibyśmy więc po trzech dn...