Van Geilo naar Eidfjord, totaal 90 km.

Vandaag was het dan zover de eerste echte fietsdag over de noordkant van de Hardangervidda. De Hardangervidda is de grootste hoogvlakte van Europa en daarnaast het grootste Nationale Park van Europa. Het is vrijwel boomloos en overal zie je resten van sneeuw liggen.

Na de start in Geilo moest ik gelijk aan de bak: klimmen dus en dat met 30 kg bagage is wel even wennen. Naast het klimmen was er ook wind tegen, die in de loop van de dag toenam. Maar het was een mooie rit door het kale landschap. Met fietsers is het op deze weg vrij rustig. Ik ben onderweg alleen twee Polen tegengekomen die bezig waren met een rondrit door Noorwegen. Wat verder vooral opviel was de ongelofelijke stilte. Ik zat hiervan te genieten, totdat er een bus stopte met toeristen, volgens mij waren ze afkomstig uit India. Ze kregen allemaal een soort vliegtuigmaaltijd uitgereikt en kwamen gezellig met zijn zessen aan de vierpersoons picknick tafel zitten, waar ik al zat. Vervolgens wilde ze met mijn fiets op de foto en later moest ik erbij gaan staan. Maar dat laatste was volgens mij een truc om me van de toch wel krappe zitplaats bij de picknick tafel weg te krijgen of sta ik toch binnenkort in de New Dehli Mail.

Het tweede gedeelte van de tocht werd het wat kouder en zeker de laatste 20 kilometer, toen het merendeel afdalen was. Vlak voor Eidfjord kom je nog langs de Voringfossen waterval. Vanaf de waterval volgt de afdaling naar Eidfjord via de oude weg. De nieuwe weg mag je hier niet met de fiets doen, omdat deze vol tunnels zit. De oude weg is schitterend, je moet alleen goed opletten omdat ze de stenen die uit de rotsen vallen niet opruimen.

Sta nu op 7 kilometer voor Eidfjord op een camping langs een rivier en omgeven door rotsen.