Ruim 3 weken van huis

En alweer een hoop dagen geen blog geschreven voor jullie!

Definately tijd voor een vers, nieuw bericht, ik heb genoeg gespreksstof.

• Thành Công B elementary school:
  Ik ben alweer bijna klaar met lesgeven aan de 3rd, 4th en 5th grade klassen.Volgende week woensdag zal mijn laatste dag op de school zijn. Daarna is het inpakken geblazen in het vrijwilligershuis. Ik heb deze weken veel geleerd. Ik ben zonder ervaring voor de klas komen te staan. Natuurlijk ging er dus genoeg fout in het begin. Waarvan ik geleerd heb zoals absoluut niet proberen luider dan de kinderen te reageren om ze onder controle te krijgen. Ik heb ook momenten gehad dat ik dacht, ik moet streng zijn maar ik wist niet wat ik deed en schreeuwde.. Dat werkt niet natuurlijk. Nu weet ik wel beter. Met andere woorden; het was moeilijk, maar ik heb een heleboel geleerd en had gelukkig na 2 weken door dat je als leraar ook fun moet hebben. En toen ik dat doorhad, hadden zij ook meer lol(:
  
  Met fun in de klas bedoel ik de Engelse games die ik met de kids deed. Zo vaak gehoord in 3th grade: 'iet ies bieg', i.p.v. It is big. En dan proberen de kinderen te helpen met de uitspraak, is echt leuk om resultaat te zien. Omdat ik mijzelf probeerde te verplaatsen in hoe de kinderen zich moesten voelen in de klas, kreeg ik even een herinnering aan methode die wij op Het Baken hadden, BO BUBBLES!! Haha, Eline weet het vast en zeker nog wel! ruim 9 jaar geleden begonnen mijn Engelse lessen..
  
  Oja, nog een leuk feitje van school. Eén van de juffen keeps saying I am your mother-in-law, my son, he handsome, he handsome and very tall! Ondertussen heb ik onvrijwillig een visitekaartje van haar 25 jarige zoon die een goed baan heeft als reporter in mijn tas zitten.
  
• Het vrijwilligershuis
  Ik ben inmiddels verhuisd naar de balkonzijde op de derde verdieping. Emma is deze week teruggevlogen naar Sydney, Faith naar Tasmanië, ik ben nu nog in het huge huis met Olivia uit Adelaide en de Franse Nadège. Ik zal ook een aantal foto's van the last supper met Faith en Emma toevoegen aan mijn blog.
  Zoals jullie vast al weten, Tuyết is onze kokkin/huishoudster. Ze verzorgt van maandag-vrijdag een afwisselend Vietnamees of westerse maaltijd.
  Toen ik nog bij Jaap Koedijk werkte, heb ik mijn eerste en enige Vietnamese zin geleerd: Tôi lái xe tập (ik rijd op de fiets/ik fiets..). Dus ik geleerd hoe je dat nou uitspreekt van Tuyết.
  
  Tijdens de maaltijden hebben we het vaak over gebruiken in onze landen van herkomst. De Helmondse, Brabantse Nicole, die de eerste Nederlandse vrijwilliger was hier, heeft al een goede impressie van Sinterklaasfeest achtergelaten hier. The Black Peets helpen Sinterklaas/Saint Nicolas en ik heb verteld over Sint Maarten aan tafel op 11 november. We hebben het gehad over drugs in Amsterdam, gekookte aardappelen met jus, poffertjes (which they like), Vincent van Gogh (zag ook een schilderij van hem op school), Theo van Gogh, Ayaan Hirshi Ali en Dutch Lady (wat je hier echt overal ziet waar ze melk(pakjes) verkopen. Daar kan Nadège bijna niet tegenop met haar La vache qui rit.
  
• Vorige week heb ik via Couchsurfing.org afgesproken wat te gaan drinken met de Vietnamese DJ Tri Minh. Ik ging met taxi naar het centrum en ook al was het de eerste keer via deze site mensen over de hele wereld te kunnen ontmoeten, ik wist dat het totaal niet gevaarlijk was. Hij pikte me op bij de St Josephkathedraal met z'n dikke auto en gingen gewoon ff ergens wat drinken bij the West lake. Via deze website kun je checken hoe vertrouwelijk mensen/profielen zijn en of ze echt geen rare bedoelingen hebben. Goed, was gezellig, onder andere over carrière en muziekstijlen geklept. Ik ben uitgenodigd 14 december naar een performance van hem te komen! Binnenkort gaan Nadège en ik wat drinken met een Vietnamese local via de site.
  
• Zaterdag 20 november ben ik uitgenodigd door Miss Lan, die ik ken van de school, om met haar man, zoon Trung en dochtertje Linh op familiebezoek te gaan in haar ouderlijk huis. Ze is opgegroeid in het stadje Thài Bính, zo'n 100 km ten zuiden van Hanoi. Auto met chauffeur gehuurd, op naar Thài Bính.
  Ik heb geholpen met het voorbereiden van de lunch. Door mijn hurken, buiten, boven een plastic teil en snijden maar. Geweldig. Sommige groente kende ik helemaal niet, kan het dus ook niet uitleggen.. een soort kool. We hadden meer groente nodig dus Lan nam mij en Linh mee naar de lokale markt. Waar we wat foto's hebben gemaakt. Zie foto-album Thài Bính.
  Goed, weer teruggekomen in het ouderlijk huis, werd ik ineens totaal niet goed....
  Ik moest overgeven etc.. Ik zweette de pan uit ('de pan' is weer erg coincidentally toepasselijk).
  Anyway, dat was dus écht niet leuk.
  Lunchtijd, ik kreeg geen hap door mijn keel. De sister-in-law van Lan is dokter dus regelde wat medicijnen wat leek op magnesium. Lan forceerde me dus wat te eten van de rijst en de meest vers gekookte kip die ik ooit heb gegeten. Ik at echt, met tegenzin, maar om dankbaarheid uit te stralen hapje na hapje wat. Ik was echt goed beroerd. En daar zit je dan.. ergens op bezoek, in kleermakerszit op een stel Vietnamese kranten, met lunch in overvloed, en sterke wierooklucht vanwege de eer aan de grootouders.
  Uiteindelijk bracht Lan mij voor een aantal uur naar een hotel in de buurt, om echt te rusten (dat ouderlijk huis is onbewoond, dus geen bed of iets voor me). Daar heb ik dan voor 3 uren geslapen.
  Gek he?
  Leuk dagje de stad uit.
  
  Lan heeft mij voor komende zondag 28 nov uitgenodigd traditionele Nem (springrolls) te koken in haar flat. Kijk er onwijs naar uit.
  
• De dag na dit familiebezoek, zondag 21, was ik gelukkig weer een stuk verbeterd en was ik met Nadège weer vroeg uit de veren want om 8 am stonden we in het centrum bij een van de reisbureau's voor een dagtrip naar Chùa Hương, oftewel Perfume Pagoda. Een prachtige bergachtige omgeving waar je via een rivier en een beklimming naar de Buddha Pagoda geleid wordt. (Ken wel reisleidster worden, niet?)
  Nee, het was prachtig! Echt heel vredig op die rivier, het is..... stil. Alleen wanneer je dan de beklimming naar de pagoda maakt, vond ik het echt té toeristisch.. Disgusting. Zie de foto's.
  
• Gisteren, donderdag 24 november heb ik een erg bijzonder indrukwekkende dag meegemaakt. Projects Abroad probeert samen te werken met lokale vrijwilligersorganisaties, zoals Compassion House. Zij werken samen om HIV-Aids-positieve families te ondersteunen. Ik besloot, samen met Jenny, Linh (staff Projects Abroad), Olivia en mensen van Compassion House, mee te gaan op bezoek bij een bijzonder arm HIV-Aids positief gezin in een dorpje op het platteland. DAT was echt ongelovelijk. Een jonge moeder van 23 heeft een stervenszieke man en een kindje van 2 om voor te zorgen in een 'huis' wat eigenlijk alleen een slaapkamertje is..Dat meisje van 2 helpt haar zelfs met koken.. Dát is echt ongelovelijk.Wij gingen daar dus op bezoek, hij ziet er écht slecht uit, hij is niet alleen HIV-Aids positief, heeft ook nog Tuberculose. Hij was echt onherkenbaar op de trouwfoto van 3 jaar terug die boven hem hing. Hij zat daar maar op dat bed.. Zo zwak.. Je wilt echt je handen uit de mouwen steken maar er is afgesproken dat we niet mochten helpen. (Waarom? Omdat ze niet wil dat ze extra aandacht van de buurt en het dorp krijgt van: waarom helpen zij jullie? Ze zijn namelijk verstoten in hun eigen dorp. Omdat de mensen niet weten wat HIV-Aids is. Hun geteelde groente kunnen ze in hun eigen dorp dus niet aan de man krijgen.) Het enige dat we dus deden was voor de foto poseren wanneer we de zakken kleding en speelgoed overhandigden.....Zij natuurlijk tranen in haar ogen, arm moedertje.. van 23! Zo veel ouder dan ik is ze dus niet. En een kindje van 2 dat helpt met koken...
  
  Dit heeft zoveel indruk gemaakt jongens...
  
  Dit heeft mij wel echt aan het denken gezet. Pff.. Je hebt het dan met eigen ogen gezien hè.
  
  
  Goed, dit is het einde van mijn update..
  
  Geniet ervan,
  
  en geniet van alles waar jullie druk mee bezig zijn.
  
  
  Spreek jullie wieder!