3rd day

De tweede dag, gisteren, heeft Jenny (deputy director Projects Abroad) mij Hanoi laten zien.

We hebben geld gewisseld, een sim-kaart gekocht. Mijn tijdelijke nummer kan ik mailen if needed, maar het is waarschijnlijk erg duur om te smsen/bellen.

Vandaag heb ik mijn eerste dag meegelopen met Camilla (33, Denemarken), een andere vrijwilligster die al iets van 3 weken lesgeeft aan de Vietnamese kindjes. Ze weet de weg en het is erg prettig dat zij kan helpen en tips kan geven. 50 kids in 1 klas, Fran dat was in Zuid Afrika vast ook zo?

Even een bedankje naar Meneer Westendorp van Engels op de HAVO. Ik heb trouw op mijn nachtkastje het door hem samengestelde grammarboekje als ik het nodig mocht hebben.

Goed, Camilla had mij al gewaarschuwd over haar eerste klas-binnentreding. Hellohellohelloehelleoehelehellohellohello (niet in koor, maar een total chaos) Vervolgens wordt je ondergesneeuwd met vragen tot aan Miss Ann, how old is your mother?? Are you married? HAVE YOU EVER SEEN A FLYING DUTCHMAN? (whahahahahaha)

(De foto die hierbij is toegevoegd is een foto van Projects Abroad maar illustreert wel heel erg hoe het eruit ziet daar. Ik zal volgende week foto's maken met mijn eigen camera in de klas.

Ik voel mij op een of andere manier best thuis, niet alleen omdat ik iemand ben die niet gauw homesick is, ook omdat Jenny erg op Jorine lijkt.... (haha) en Camilla op de zus van Fem (haha). Lijkt net of je een beetje van thuis herkent. Gelukkig is hun innerlijk ook pretty much the same.

Jenny vroeg me of ik langs wilde komen op het Projects Abroad kantoor. Omdat een Nederlands gezin interesse toonde om hun zoon aan het project mee te laten doen. Dus ik op de thee om te helpen, terwijl ik nog maar 1 dag meegelopen heb..

Jetlag....
Ik werd vannacht 2.45 am wakker en kon voor een uur niet slapen. Jenny zei de volgende dag dat dat echt normaal is door de vlucht. Dus vanavond zou ik dan het beste wakker proberen te blijven tot 9 pm en dan gaan slapen.

Maarrr... het plan is anders...
Vanavond nemen ze mij voor de eerste keer mee stappen. Nicole is hier voor de laatste dag met haar Australische backpackvriend. Zelf komt Nicole uit Helmond! Maar ze praat zo vloeiend Engels/Amerikaans.

Ik hoop dat ik er geen spijt van krijg en zo moe wordt dat I will fall asleep in my glass of red wine/vodka-orangejuice...


Talk to you later!