The 1st day!

Daar ging ik dan, met 7 man + 1 teckel-afscheidscomitee sterk in mijn rug te zwaaien, richting douane.

Normaal gezellig samen met de meiden duty free shoppen, nu heulemaal alleen richting de gate. Het vliegen ging prima want de uren ' vlogen' om. Alle handigheidjes die dan meeneemt -sjouwsjouw- in het vliegtuig zoals oordoppen, slaapmasker, opblaaskussentje heb ik eigenlijk helemaal niet nodig gehad. Wie weet voor de volgende vlucht.

Behalve de KLM sokjes van Willy en Peter waren wel lekker.

In de Boeing van Cathay Pacific waan je je zelfs economy class in luxe. Je hebt een computerscherm voor je waar je new release films zoals Salt kunt kijken, spelletjes doen en eigenlijk nog het belangrijkst: Chinese radiozenders luisteren.

Tijdens het landen vlakbij Hong Kong leek het net een groot prachtig Chinees schilderij. Mistige omgeving, en dan die bergtoppen.

Aangekomen op het immense Hong Kong airport zie ik zodra we aan de grond staan allemaal Jacky Wuutjes (sorry voor de trademark Jacky) op racewagentjes de bagage collecteren.

Het viel mij op, toen ik van Hong Kong airport met de trein en shuttle bus naar Hong Kong city ben geleid, dat ze nog erg slecht engels spreken!! Het is bizar. Vooral voor Hong Kong.

Ik heb, op advies van Jeannette shopping malls bezocht en hoofdstraten Canton Road tot aan Nathan Road.

Erg leuke ervaring,

maar 1 thing: liep ik in m'n fleece vest (gelukkig korte mouwen eronder) door hartje Hong Kong met een graad of 24 op de thermometer! Maarr wat was ik blij met m'n 5 euro zonnebril!

Ik dacht even een lekker flesje groene ice tea te kopen, smaakt het alleen naar -nee geen kattepis- wasmiddel of dat je parfum aan het drinken bent. Geen suiker.. whaha.

Goed, ook weer geleerd.

Op straat pakte ik mijn camera regelmatig. Maar ga maar eens STIEKEM foto's maken van chinezen met een spiegelreflex.. Lukt niet. Maar check mijn toegevoegde foto's maar.

Op weg naar Hanoi.

- Vlak voor de douane nog even mijn flesjes leeglurken en zat ik daar heel paniekerig het plasticje met chinese tekst van het flesje te halen, want dat stukje plastic / souvenir wilde ik toch echt wel mee. Achteraf denk je dan, stel je niet aan. Whaha.

- Met Dragon Airlines was het een schijnvluchtje (1 uur in de lucht) vergeleken met 10 uur naar Hong Kong.

Dus.. ging voorspoedig. Weer heerlijk vliegtuigvoedsel gegeten. Toen het donker werd was de zon trouwens echt zo een mooie rode bol!

In de auto naar the Volunteer House in West Hanoi hield ik ECHT MIJN HART VAST JONGENS. Wat een chaos op die wegen. AL-DIE-BROMMERS kriskras langs de auto. En toen gingen we de beruchte rotonde op, wat daar geen rotonde lijkt, ja: hoe ga je dan afslaan met 5 rijen auto- en brommermix naast je. Gelukt. Fles champagne voor de chauffeur. Nou degene die naast de chauffeur zat, Than, die mij netjes met een bordje ' Projects Abroad, Anne Groen' van het vliegveld had gehaald, had nog hele gesprekken met me over het communisme en weet ik het wat allemaal. Ik was ook heel serieus aan het reageren maar ik ben ZO exhausted nu, door die nachtoverbrugging...

Nu het laatste what happened today. Ik ben dus in het Volunteer house geplaatst, alles al uitgepakt, lekker gedouched en slaap met Emma, uit Sydney, op een kamer.

Ze kwam net thuis van een zuipfeest maar het was erg gezellig, heel veel gekletst! Maar nu word het voor mij tijd om te stoppen met kletsen.......

Ik ben eruit: Chinezen vond ik allemaal zo op elkaar lijken, maar juist omdat het ook zo'n groot land is, is dat he-le-maal niet zo. Ze zijn ECHT allemaal heel anders. Zag ik vandaag.

'Als ik jullie niet meer zie' ,

xxxxxxxxxxxxxxxxxxx

KNUFFFFFFFFFFFEL

Anne