Selamat Datang! (welkom)

Zo, ik bereid jullie vast voor op een lang verhaal...want de afgelopen 1,5 week (of hoelang geleden was mn laatste update?!) hebben we weer veel beleefd! Overigens denk ik dat dit mn 1na laatste bericht is...maar dat zal later blijken, over 11 dagen zet ik weer voet op NL bodem!

De laatste update kwam uit Kota Kinabalu, maar ik had eigenlijk nog niet echt beschreven wat voor spannends weer daar allemaal beleefd hebben. Eigenlijk valt het wel mee, het meest noemenswaardige wat we in KK gedaan hebben is een fijne voetenmassage. Je wordt hier echt gestalked op straat door mensen die je een voet reflex therapy behandeling willen aanbieden en uiteindelijk zijn we er dan ok voor gezwicht. Ik hou er wel van, Jordy wist het nog niet zo goed...maar wie het niet probeert....dus zo zaten wij 5 minuten nadat we weer zo'n briefje met de prijzen erop hadden gekregen in een of andere toko waar je voeten verwend worden...jaja...we kregen ook een scrub erbij (waren onze voeten zo ranzig?!), waar we uiteraard ook voor meosten betalen, maar goed...het was een vriendelijk gebaar haha. Jordy kon het in het begin allemaal niet zo goed aan wat veel lachwekkende momenten met zich bracht. Na 1,5 uur verwend te zijn konden we weer met frisse voetjes, zonder eelt, verder met onze dag. savonds hebben we nog even een tour geboekt, 3 dagen met een bootje door de jungle! We zijn benieuwd...maar voor het zover is gaan we eerst nog een dag chillen op een eiland voor de kust van KK...laat het nou net ook de aller mooiste dag zijn..wat een geluk! voor de kust van KK ligt het TAR national park, bestaande uit verschillende eilanden. Wij hadden echt geen voorkeur, zolang het maar een relaxt strand was, en belandde zodoende op Manukan. Dit was wel de meest tourischtische helaas, maar goed: deze boot ging snel en wij leken wisten ook niet veel beter. Wat echt opvalt is dat alles wat betreft kaartverkoop (voor bussen, boten, taxis, noem het maar op) een onwijze concurrentie strijd is! In NL zou j bij de ferry gewoon 1 ticket bureautje hebben, hier in KK doen ze dat anders...je komt binnen in een hal en het lijkt wel net een beurs. Iedereen wappert met briefjes en roept dat je bij hen een kaartje moet kopen...haha, maar het werkt. Wel spijtig dat je nog 3x overal extra moet betalen voor tax, national park fee etc etc....Anyway, Manukan was slechts een kwartiertje varen en errug mooi! Vnauit de boot kon je al allerlei mooie visjes zien zwemmen en het strand zag er ook heel fijn uit...wit zand, blauw water, palmbomen. Ik zou er bijna aan wennen ;-). Deze chill dag was dus ultiem geslaagd en heeft Jordy een poging kunnen doen om mij bij te houden met bruin worden! (dat is aardig gelukt moet ik toegeven).

Woe 27 jan begon ons 2e jungle avontuur: de Kinabatangan River Cruize....Deze rivier ligt eigenlijk helemaal niet dicht bij KK, maar meer in de buurt van Sandakan (jullie mogen even googelen :-)) en we moesten dus eerst 6 uurlang in de bus zitten. Je zou ook kunnen vliegen maar wij vonden het ook wel eens grappig om in een bus te zitten. Daarbij zette de bus ons ook meteen af vlakbij de opstap plaats voor de tour...Om half 7 sochtens verlieten wij dus ons hostel in KK om met de taxi naar de bus te worden gebracht. Aangekomen bij het busstation kwamen er echt 10 mannen op de taxi afgerend die je in hun bus willen hebben...alsof we daar heen gaan en nog niet weten wat onze bestemming is? Ik weet niet hoe die mannen denken...maar het is niet zo dat we met de meest knappe man mee gaan en dan ineens bedenken: ach laten we vandaag maar in de bus naar plaats X stappen..haha. Goed, na de mannen 10x te hebben verteld dat ze moesten gaan aangezien wij al een stoel hadden geboekt, gingen ze een soort van weg. Wij hebben in de chaos snel onze bagage gepakt en zijn naar de bus gegaan. We hadden idd iets TE snel onze bagage gepakt (nouja, IK) want ik had mijn wandelschoenen in 2 losse zakjes in de taxi laten staan...en die was natuurlijk al weg. s***! Sowieso een beetje dom om dat in 2 losse zakjes te doen maar dat terzijde...wat nu? Na een kleine scheldpartij en een paniekmomentje (die schoene waren best duur) moest ik even adequaat handelen, we hadde namelijk nog 20 minuten speling. Ik heb het hostel gebeld, zij weer de taxi chauffeur en zo kwam het allemaal weer goed. Om 06.59 stond de taxi man weer bij de bus met mijn schoenen. pfff...lekker begin van de dag. Het werd echter nog beter...

Ik refereer even aan een eerder moment uit mijn leven. Ik ben 7 jaar oud en ga voor het eerst op wintersport! (nu zal je denken: WAT heeft dit met je reis te maken...dat blijkt later...misschien dat mn ouders al een vermoeden krijgen). Ik zit fijn in de auto en voel me wat ongemakkelijk. "mam, mag ik iets te eten?" 10 minuten later staan we langs de snel weg, Anouk kotsend in de berm. Daar bleef het niet bij...die autorit hebben wij dit nog ongeveer 6 keer kunnen herhalen. De conclusie: Anouk wordt wagenziek. Men zegt dat sommige dingen in je leven altijd weer terugkomen...zo ook de kotsende Anouk en niet te vergeten: de kotsende Jordy. Baas boven baas was jordy namelijk die ongeveer elk uur een nieuw zakje kon pakken...De busrit was een regelrechte hel, ongelooflijk. Hoezo hadden wij bedacht dat een busreis beter was dan vliegen/ Ja je ziet meer van het land...als je niet met je gezicht in een zak hangt of boven de wc. Wat een drama. Blijkbaar zijn we langs de Mount Kinabalu gereden, maar wij hebben het niet geregistreerd. 6 uur lang bergweggetjes een een drama van een chauffeur waren niet goed voor ons. Nou, je begrijpt: we hadden er echt zin in...
Rond half 2, nadat we een half uurtje buiten hadden kunnen zitten, werden we door busje 2 opgehaald. gelukkig had deze chauffeur wel zn rijbewijs en was deze rit slechts 40 minuten. In Sukau aagekomen gingen we met nog 8 anderen beginnen aan onze tour! We begonnen met 2 uur varen naar onze hut en onder tussen beestjes spotten in de bomen en aan de water oever! Het was erg gaaf om zo door de jungle te cruizen op het water. Deze middag hadden we meer geluk: we zien een wilde oerang-oetang een nest bouwen, probiscis apen (neusapen/hollandse apen), macaakaapjes (die we ookin Bako hadden gezien) en heel veel aparte vogels. Een vruchtbare cruize dus! Eind van de middag komen we bij ons hutje aan: ziet er allemaal prima uit. Door het hoge water (veel 'resorts' waren onderwater gelopen en dus gesloten, wij hadden geluk) was ons hutje slecht 2 stappen verwijderd van de waterkant...echt een jungle gevoel! De dagen in de jungle bestonden vooral uit vroeg opstaan (rond 6 uur ontbijt OF al in de boot), goed eten, avond/nacht wandelingen, en veel, heel veel varen! Zeker nu het water zo hoog stond was de jungle walk van 3 uur een boottocht geworden...dat was wel een beetje veel van het goede maar ach: de kans op beesten blijft even groot. We hebben uiteindleijk nog veel meer apen gespot, nog een oerang -oetang (datis best uitzonderlijk), monitor lizards, vogels, mini kikkers (de kleinste ter wereld), uitstervende vogel soorten, een vleermuis in mn gezicht die Jordy vervolgens knock out tgen de grond geslagen heeft, en last but not least: een rat in ons hutje!! IEUW! gatverdamme, ik wist niet hoe snel ik op een verhoging moest springen...gelukkig heeft Jordy hem weggejaagd...echt lekker slapen doe je helaas daarna niet! haha. De jungle was echt een gave ervaring, maar na 3 dagen in het oerwoud waren we wel weer toe aan iets anders!
Vrijdag de 29e zijn we eind van de ochtend afgezet bij Sepilok, een van de 4 oerang-oetangs centra in de wereld waar ze oerang-oetangs helpen weer te integreren in het wilde bestaan. Uiteraard hebben ze hier wel een beetje een toeristisch iets van gemaakt...maar het was erg gaaf. Om 15u kunnen de beesten eten. Voor de toeristen is er een platform gebouwd waar je kan toekijken, maar je weet nooit of er ook echt een aap komt. Het is namelijk geen afgesloten park ofzo, maar gewoon midden in de jungle. De beestjes zijn dan eigenlijk ook gewoon wild, maar weten dat ze wel eten kunnen krijgen 2x per dag...wij hadden geluk, want 1 mini aap die nog niet echt los was gekomen van het centre kwam bij ons op het platform rond hobbelen! Hhaa, dat was ntuurlijk echt niet de bedoeling maar wij onden het erg leuk en we konden zo heel dichtbij komen en mooie fotos maken!! Verder was het ook gaaf om te zien hoe die beestjes een beetje rond slingeren door de bomen etc. Ook al is het toeristisch het is absoluut niet te vergelijken met een dierentuin ofzo. Savonds verbleven we in een jungle resort vlakbij het centre...en zoals het woordje jungle al zegt...we hadden WEDEROM een rat in de kamer..zooo smerig! hhaha. Daar hebben we nog lekker gezwommen en zijn we de volgende dag naar Semporna vertrokken...wederom met de bus. Gelukkig waren de wegen nu recht en ondanks de zeer brakke staat vd bus, hadden we een rustige busreis. Semporna ligt aan de oostkust van Borneo net boven de grens met Indonesie. Het is de uitval basis voor alle duik en snorkel trips op de eilanden voor de kust, de meest bekende: Sipadan. Ons idee was om in Semporna te blijven een paar dagen, daar et chilen en een duik/snorkel tripje te maken...alleen was ons idee iets te idealistisch! Semporna is echt het meest troosteloze stadje wat wij gezien hebben in Borneo...ranzig, arm, heet en echt NIKS aan. Je wilt er eigenlijk nog geen dag zitten! Die ene middag hebben wij ons best vermaakt en ons hotel was gelukkig wel echt mooi, maar daar was ook alles mee gezegd. Na info ingewonnen te hebben over duiken, bleek dat Sipadan al een maand vol geboekt was (je moet daar een permit voor krijgen, en daar worden er maar 120 perdag van weggegeven)...spijtig. Ik wist wel dat dat risico er in zat, maar een maand geleden wilde ik echt nog niet vast leggen wanneer ik daar heen zou gaan...sja...risico van het vak zullen we maar zeggen. Ik heb nog een reden om een keer terug te gaan. Aangezien Semporna ons beide ook niet heel goed beviel zijn we gaan zoeken naar accomodatie op Mabul, een ander eiland waarvandaan ook veel trips geregeld worden...Op Mabul heb je 2 smaken: luxe of budget...gezien onze bankrekeningen gingen wij maar voor de budget optie...nou dat krijg je dan ook! haha...

Op zondagochtend vertrokken we dan naar Mabul voor 3 dagen. We werden bij een andere organisatie afgezet met de boot wat ons een beetje verbaasde (was ook niets over gezegd..).Na rond gevraagd te hebben waar ons hutje dan wel niet was zou een vriendelijke local ons wel ff brengen. Na 15 min in de bloedhitte met onze backpacks op gelopen te hebben, komen we bij een mega luxe resort aan...dat kon natuurlijk niet waar zijn...en dat was ook zo. De jongen had verkeerd gekeken en wist neit waar wij dan wel heen moesten...lekker dan. Terug bij de uitstapplaats was er wel iemand die onze plek kende...gelukkig maar! Met de boot werden we bij onze eigen budget accomodatie afgezet: dat was wel even wennen! Een houten hutje, tussen de lokale huizen, slecht sanitair...maar...wel met je neus in het water en een prachtige zonsondergang voor de deur! Het eten was gelukkig ook erg goed en de mensen echt wel vriendelijk, zeker de boatman die ook goed engels sprak. De 1e dag moesten we nog wel even schakelen want na de lunch hadden wij wel erg behoefte aan een verfrissende duik. Als ik jullie vertel dat het op een eiland niet mogelijk is om aan het strand te liggen, geloof je dat waarschijnlijk niet...nou wij ook niet maar het was wel zo! Redelijk sjago en zwaar oververhit moesten we een list verzinnnen om de komende dagen nog wel leuk af te sluiten. Een aantal resorts op het eialdn hadden zeer aantrekkelijke zwembaden maar die waren natuulrijk niet voor ons bedoeld, dat snapte wij ook wel. bij 1 resort hebben we het nog vriendelijk gevraagd...bij resort 2 zijn we gewoon in het zwembad gesneakt. Er was helemaal niemand en wij konden natuurlijk net zo goed gewoon gast zijn...weten zij veel. Het was echt heeeerlijk!! nog beter was dat we naast het zwembad ene fijn stukje strand hadden ontdekt (ja het was toch wel mogelijk). Wij werden dus steeds weer wat blijer! De andere 2 dagen hebben we sochtens steeds gesnorkeld en mooie visjes gespot en een vette schildpad en zijn we smiddags gaan bijkleuren op het strand, erg relaxt dus al met al. het idee van Mabul is wel dat je daar niet heen moet om te relaxen, maar om te duiken/snorkelen...tenzij je in een vet resort zit natuurlijk...maar dan heb je het niet meer over backpckers...en laten wij dat nou net wel zijn! Gister zijn we terug gevlogen naar Kuala Lumpur en is Jordy weer vertrokken naar Nederland...ik blijf nog 10 dagen op het vaste land en kom dan via Singapore en Londen weer naar het kikkerland!