Wild Wild West

Hey friends and family,

Wild Wild West, Western Australiawas en is fantastisch. Weer een blogverhaal met vele nieuwe avonturen.

Te beginnen in Perth waar ik op 26 maart met een groep van 12 mensen (duitsers, fransen, nederlanders en een italiaanse) vertrok.Een fantastisch gezicht om de caravaan van 4 vans en een auto over de weg te zien gaan. Elkaar inhalen en met de ramen open zwaaien naar elkaar. Ikzelf zat met Laurent (aka LouLou, frans) in zijn van. Voetjes uit de ramen, haren in de wind en gaan met de banaan. Heerlijk. LouLou had zijn van helemaal zelf verbouwt en had een bed ingebouwd. Ideaal voor mij dus. Hij had de achterbank, the couch, bewaart en zo hadden we altijd een bank bij ons om te relaxen zodra we ergens stopten.

Onderweg langs de westkust veel mooie plekken gezien, maar tussen de hotspots was veel, erg veel, leegte. Zanderige, rode desert overal om je heen. Waar je ook kijkt, zand met enkele droge struikjes en bomen. En heet dat het is! Hoe verder we naar het noorden reisden, hoe heter het werd. Gelukkig bleven we vooral aan de kust, waar altijd wel een windje waait. Vele dagen en ook enkele nachten op het strand gelegen, dan wel geslapen of gefeest. Het ene strand nog mooier dan het andere. In Monkey Mia kwamen dolfijnen zo dichtbij het strand dat we met onze enkels in het water enkelen aan hebben kunnen raden. In Exmouth mooie visjes kunnen spotten tijdens het snorkelen. En daarna een stuk landinwaarts gereden naar Karijini National Park. Super mooie gorges waar we natuurlijke pools heerlijk hebben kunnen relaxen. Zodra je landinwaarts komt, wordt je belaagt onder de vliegen. Eten met een vliegennetje op je hoofd was ook een hele ervaring...

We betaalden eigenlijk nooit voor een kampeerplek en hierdoor hebben we vaak de meest fantastische slaapplekken gehad. Van andere backpackers hoor je goede locaties, of we sloegen gewoon een gravelroad in. De volgende ochtend werd ik dan wakker met een super mooi uitzicht en de zon die in de morgen naar de hemel reist. Een avond hadden we een verjaardagsfeestje van 2 meiden, en dat werd natuurlijk groots gevierd langs de highway. Niemand die last van ons had en we konden heerlijk onze gang gaan; lees harde muziek en dansen op de auto's. Poeh ja, wat een feest was dat.

De highways waren oneindig en ik had me toch zwaar miskeken op de afstanden hier. Van Perth naar Broome, waar ik nu ben, hebben we al 2000 km afgelegd. Vooral snachts rijden was een ramp, want om de kilometer was er wel een kangaroo die precies in het licht van de auto de weg over wou steken. Een avond vonden de franse jongens een dode kangaroo die nog warm was zeiden ze, net aangereden dus. Dezelfde avond hebben de gekken de kangaroo gefilleerd en opgegeten. Getverdemme! Ruige mannen hoor! ;)

En dan heb ik jullie nog geen eens de echte avonturen verteld! We begonnen de trip dus met 4 vans en 1 auto. Al snel, in Geraldton, verloren we een van de vans. De engine was kapot en we konden dus niet meer verder rijden. De eigenaren besloot een auto te kopen. Toen waren er nog 3 vans en 2 auto's. En zo reisde we verder... Totdat een andere van kapot ging in Carnarvon. Ook deze moesten we jammer genoeg achterlaten. Echter met 2 vans en 2 auto's en ondertussen 13 mensen, werd het toch aardig krap... Na wat switchen belandde ik met 2 duitse meiden en een italiaanse in een echte girl-car. Woeeehoee. Wel jammer dat ik mijn van-bedje achter moest laten en nu in een tentje zonder matras op enkele handdoekken moest slapen (met een stijve rug en erg veel spierpijn als gevolg, massage in bali???).

Het reizen in zo'n grote groep heeft zo z'n voordelen, zoals wanneer een van problemen had waren er genoeg andere mensen om te helpen. We waren zo nooit verloren in de Red Desert.Maar het heeft ook veel nadelen; zo duurt het uren voordat je eindelijk vertrekt of voordat er iets wordt georganiseerd. Altijd ben je wel op mensen aan het wachten.Uiteindelijk in de laatste week kwam er ook een 2 deling, de fransen en de nederlanders/duitsers/italiaanse. Onderweg kwamen we elkaar wel nog vaak tegen, de wereld (vooral Australie) blijft klein.

Nu ben ik in Broome waar het erg heet en zweterig is. Ik heb samen met Sabrina, het italiaanse meisje, een heerlijk bed in the Last Resort Hostel geboekt. Hopelijk kunnen we samen of anders alleen een lift vinden naar Darwin. Wat mijn laatste ozzie bestemming zou zijn. Van daaruit vlieg ik 2 mei naar Bali, waar ik nog 10 dagen heerlijk ga genieten voordat ik 13 mei op schiphol in koud Nederland landt.

Geniet van de zon, zoals ik doe en dan komt alles goed.

Liefs,

Annika