Dit keer een wat sneller vervolg op mijn blog, aangezien ik nog maar 4 dagen te gaan heb... en veel te vertellen over de Amazone en Inca Trail. Vanuit La Paz zijn we dus de grens over gegaan naar Peru waar we op een eiland in Lake Titicaca verbleven bij een Peruaans gezin. Dit hield in: voetballen met de locals op een betonnen veld zodat onze dokter Shabs nog even lekker zijn enkel heeft verdraaid voor de Inca Trail en volgens Peruaanse regels (geen buitenspel dus alleen maar ziekenhuisballen naar voren waarbij menig meisje en/of camera werd geraakt!). Gevolgd door dansen in traditionele kleding: 5 lagen rokken extreem hard aangesnoerd in je middel, met daar overheen jasje, dasje en bolhoed. Alsof je van dat alles nog niet genoeg zou zweten op 4000m (en zonder douche voor 2 dagen), mocht je daarna in pak en met al je spullen het eiland oplopen achter je surrogaat vader en moeder. Louise kreeg het zo benauwd dat ze in een paniekaanval huilend stuk voor stuk elke kledinglaag van dr lijf heeft gerukt en op de grond gegooid... Gelukkig hoefden wij niet zo ver en onze ouders waren erg lief en woonden met zoon, schoondochter en kleinkind in huis. Goed moment om ons spaans weer op te poetsen en heerlijk gegeten! De volgende dag afscheid genomen, cadeaus gegeven en met de boot door naar de floating islands. Hele communities die leven op een eiland gemaakt van riet en zodoende geen belasting betalen (de reden waarom er zoveel onafgemaakte huizen zijn want dan betaal je minder belasting). Ze hebben alles wat ze nodig hebben (zelfs een discoboot) en leven tegenwoordig vnl van toeristen die hier langskomen, souvenirs kopen of zelfs slapen. Eenmaal aan land (voelt toch wat stabieler) gingen we door naar Cuzco, het uitgangspunt voor de Amazone en de Inca trail.

Puerto Maldonado (Refugio Amazonas)

Gevlogen naar Peruaanse deel van de Amazone, alleen al cool vanwege de stempel in je paspoort: een mega grote jaguar! Bij aankomst voelden we gelijk die klamme, benauwde, warme lucht en waren we geland in mosquito paradise. Omdat we hier maar 3 dagen waren slikte ik geen malaria tabletten omdat risico nihil is. Dit betekende wel constant lange kleding aan (heet!) en deet smeren, zodra je ging plassen werd je alsnog gestoken! Hebben het aantal beten zo gelukkig kunnen beperken. Ook fijn om hier omhoog te lopen en niet constant te hoeven happen naar adem. Met de boot moesten we 3 uur over de Amazone rivier naar onze lodge: een groot houten open huis met veranda en kamers open naar de bush zodat je s nachts alle dierengeluiden kon horen (sommige mensen presteren het om dan nog met oordoppen in te gaan slapen...). ´s avonds gingen we met de boot op zoek naar kaaimannen (je ziet de rode ogen als je met licht schijnt) en zagen ook erg veel grote spinnen! Volgende ochtend om 6u op en nog enigszins verward zet ik mijn voet naast mijn bed en voel dat ik op iets harigs sta en kijk gelukkig nog net snel voordat ik volledig op mijn benen sta.... AHHHH gil ik uit, want onder mijn voet zat een tarantula en het eerste binnen handbereik was uiteraard mijn muggenspray, dus van de schrik spuit ik hem onder. Geprobeerd hem naar buiten te slepen, maar de spray had hem al slaperig gemaakt. Onze natuur freak uit Australie zag het beestje en ik kreeg de volle laag: Did you kill that spider?! Well, I didn´t mean to... Rest van de dag door de Amazone gelopen, met laarzen door de modder waar je soms niet meer uitkwam of in uitgleed, toren ingeklommen, over het meer gepeddeld en grootste bomen van de jungle gezien waar je gewoon doorheen kon lopen. Vooral veel rare insecten gezien, dodelijke kikkers, etc. Op de terugweg liep iedereen kriskras door elkaar en vanuit de toren liepen we terug naar de lodge met de gids voor ons dachten wij. Dat was dus niet zo en na eindeloos wachten bij een splitsing liep hij duidelijk ook niet achter ons. Saar roepen en roepen, kansloos vanwege de begroeiing natuurlijk. Ieder had een eigen mening (links, rechts, wachten, teruggaan) en uiteindelijk met zn 5en besloten rechts te gaan. Gelukkig vonden we na een tijdje de lodge, maar de rest was er al en had een andere route genomen. Toen de gids zag dat wij er nog niet waren was hij weer teruggaan om ons te zoeken. Toen hij na een tijd terugkwam was hij duidelijk pissig en zei alleen: ´No comment´. Stiekem vonden wij het wel spannend. Terug in de lodge hadden we nog een kikker in het toilet, die we gelukkig hebben kunnen vangen en hij heeft levend het terrein verlaten! Jammer genoeg geen echt wilde dieren gezien, zoals de jaguar die 4 dagen geleden was gespot, maar het was nu ook paringstijd.

Inca trail naar Machu Picchu

Terug in Cuzco hadden we 1 middag voordat we de Inca Trail gingen doen, dus snel nog regenbroek, batterijen, snacks etc. gekocht. Eerst met de bus naar de Sacred Valley en vanuit daar in de ochtend met de bus naar het beginpunt van 4 dagen lopen. De trail is 45 km berg op en afwaarts over 2 hoge bergtoppen, steen voor steen neergelegd door de Inca´s. Je kan ook gewoon rechtsstreeks door de vallei en bent dan met 8 uur in Machu Picchu (of met de trein omhoog in een uur), maar wij namen de echte pilgrimstocht naar de heilige plek, zoals bedoeld door de inca´s in 1420. De trail is pas weer ontdekt in 1911 opzoek naar het goud van de inca´s en was helemaal begroeid met bomen, gras en mos nadat de Spanjaarden ze hadden verdreven naar de jungle en uitgemoord. Het goud is nooit gevonden, er wordt gedacht aan Machu Picchu en Lake Titicaca, maar ze kunnen het ook diep in de jungle hebben verstopt. Alle Spaanse soldaten die de jungle in werden gestuurd kwamen niet meer terug (malaria, gele koorts, opgegeten). In de jaren 70 is het pas populair geworden om de trail te lopen en tegenwoordig mogen er niet meer dan 500 mensen in Machu Picchu (incl met trein) en wordt het zwaarbewaakt. Niet gek ook gezien het feit een domme Amerikaan bedacht op de muur te klimmen voor een coole foto, waardoor 1 van de stenen loskwam en naar beneden viel, 2cm van dr hoofd! De klim ernaartoe is het grootste deel van de ervaring en onderweg kom je ruines, tempels, tombes en sun gates tegen. Ook kun je halverwege Machu Picchu (oude berg) zien liggen, omdat het omringd wordt door hogere bergtoppen en dus redelijk afgeschermd wordt. 4 dagen lang hadden we geen douche, elektriciteit of fatsoenlijk toilet en stonden om 5.15 op om van 7 tot 4 te lopen en elke avond doodop na het eten om 8u in je tent te liggen met al je thermo kleding aan.

Dag 1 verliep vrij voorspoedig, in een rustig tempo gestegen en droegen zelf maar 6 kilo en porters renden ons gewoon voorbij de berg op met 25 kilo op hun rug om ons ´s middags al klappend (erg genant) te verwelkomen in het kamp met een beker limonade. Alles werd de berg op gedragen (zelfs 27 kilo gas) en ongelooflijk hoe ze elke dag verse en overheerlijke 3-gangen menu´s konden klaarmaken in een kleine tent. Misschien viel het dan toch allemaal wel mee? Toen begon dag 2, een hel. Van de 8 uur moesten we de eerste 5 uur non stop steil omhoog lopen en dan bedoel ik echt steil (2 km de hoogte in). Op zeeniveau zou dit je al nekken, laat staan op 4000m waar je geen lucht krijgt. Constant buiten adem. Gelukkig geen last van hoogteziekte want we waren al lange tijd vrij hoog geweest, maar ik zag wel een NL jongen zwaar over zijn nek gaan. Het laatste wat je wil is dat als je hijgend met zweet van je gezicht afgutsend, de knapste man van het kamp met je komt socializen halverwege de top. Saar zag al aan mijn hoofd dat ik met moeite een zin over mijn lippen geperst kreeg en zei later: rustig maar, hij is toch homo. A. Hij komt uit San Francisco en B. Toen hij mijn iPod zag zei hij dat hij het liefst keihard Rihanna had aangezet! Eenmaal op de top the dead woman´s pass op 4200m (heet zo omdat de prinses op zoek ging naar hij geliefde soldaat en op deze berg niet meer wakker werd), voelde ik me ook een dead woman en vervolgens moest je alles ook weer steil naar beneden over gladde stenen, dus ik heb ook wat meters op mijn kont meegepakt. Ieder had zn eigen tempo en terwijl ik gezelschap kreeg van mijn homovriend, had Saar een lesbienne aan dr broek hangen: Morning love, did you sleep well?? Grootste grap was toen de stoere Amerikaan niet in staat bleek te zijn om op een hurk wc te gaan. ´Oh man, how am I supposed to do this? I can´t squat! Oh man and now I have s*** on my pants!´

De 3e dag was wellicht nog erger omdat je benen helemaal op zijn en je een 2e pas van 4000m over moet. Daarna had onze gids Jeremy beloofd dat het glooiend zou zijn en bij de zoveelste immens steile treden was ik behoorlijk aan het vloeken op de inca´s en Jeremy. Die vervolgens droog reageerde: Anika, you are in the Andes... there are no flat parts!! Weer een illusie rijker. Tussen 4 en 6 druppelden we het laatste kamp in waar we alweer om 3u ´s nachts op moesten om op tijd in Machu Picchu aan te komen. Toen we homovriend weer tegenkwamen en met koptelefoon op zagen, konden we het niet laten om under my umbrella van Rihanna in koor te zingen! Die umbrella of regenbroek hadden we gelukkig niet nodig gehad 3 dagen. De laatste vroege ochtend eerst omhoog naar de sun gate en vandaar naar beneden. Voordeel was dat je nog slaapdronken de berg opliep, maar nadeel was dat het geen zin had gehad aangezien het regende bij aankomst en we door de mist niks konden zien! Gelukkig klaarde het 2 uurtjes later op en konden we alsnog het uitzicht zien zoals op de postcards (zie foto). Compleet gesloopt konden we met de trein naar beneden, terug naar Cuzco voor een feestmaal en proberen de 24 uur aan te tikken, maar wij lagen natuurlijk allemaal om 9u al in bed!

Afgelopen dagen zijn we naar de Colca Canyon geweest bij Arequipa, een van de grootste ter wereld waar we ook de condors konden zien rondvliegen. Alsof we nog niet genoeg hadden gelopen, gingen we daar ook hiken en wederom werd er beloofd dat het flat was terwijl we een f***ing berg op moesten lopen (heb dus geleerd dat er een verschil is tussen Peruaans flat en Nederlands flat). Was wel de moeite waard want bovenaan de berg konden we alle schedels en botten vinden van de mensen die werden geofferd aan mother earth. Gelukkig worden nu dieren gebruikt, anders had de jongste van de groep (Saar) opgeofferd moeten worden... Vanuit hier gaan we nog naar Nazca voor de Nazca lines om de tekeningen vanuit de lucht te zien, door naar Pisco (pisco sour en winery visit) en uiteindelijk Lima. Zaterdag vlieg ik dan door naar Miami waar ik mama en Harry nog even zie voor ik alweer thuiskom...

Veel zin om jullie allemaal weer te zien! Tot snel,

x aniek