Laatste update was in Buenos Aires voor we naar de football match tussen Boca jrs en Racing gingen... Dat was toch een hele ervaring en heel anders dan Europees voetbal! De sfeer is onbeschrijflijk en alle mannen zijn vol passie en zweet de hele wedstrijd aan het zingen en schreeuwen onder leiding van een hele fanfare band! Je kon het fluitje bijna niet horen en ze leken drukker bezig te zijn met alle liederen en de supporters van de tegenpartij dan met het spel. Het verschil tussen 0-0 en 0-1 was dan ook nauwelijks hoorbaar en helaas dus alleen een doelpunt voor de tegenpartij. En al die energie en testosteron terwijl je daar in het stadion niet eens kan drinken. Sarah omschreef het als: de enige plek in Zuid-Amerika waar je als vrouw nul aandacht krijgt! Na afloop moesten we heel lang wachten tot de tegenpartij was vertrokken vanwege de rellen en die namen natuurlijk uitgebreid hun tijd om obscure gebaren te maken en alle trommels en vlaggen in te pakken. Rest van het weekend hebben we gespendeerd op de verschillende, eindeloze marktjes om schilderingen en souvenirs te kopen en naar beruchte cementary geweest, dat een dorp vol paleisjes op zich is. Op maandagochtend vlogen we naar Sao Paulo, dus in alle vroegte in een busje naar international airport (we vlogen immers van Argentinie naar Brazil), maar daar aangekomen bleek dat onze vlucht ineens vanaf domestic ging en daar hebben we 1,5 uur over gedaan vanwege de afstand en ochtendspits. Ik strompelde achter een gestresste Sarah aan en lag alleen maar te tukken aangezien ik weer een of ander virus had opgelopen en moeilijk rechtop kon staan en lopen (heel gek dat ik dat in zo´n hectische week oploop...), maar gelukkig kwamen we net op tijd aan en vlucht gehaald. We dachten dat we genoeg turbulentie hadden meegemaakt, maar we kwamen in een luchtzak die een skydive saai doet lijken en natuurlijk zat ik op de wc en werd letterlijk van bril naar kraan naar plafond gesmeten. Eenmaal in Sao Paulo hadden we besloten toch paar dagen bij Bruno zn familie te blijven voordat we de bus richting Rio zouden nemen. Sao Paulo is alleen nogal groot en een bus richting centrum rond 5u ´s middags terwijl het regent is dan niet zo´n goed idee, dus daar hebben we nog eens 4 uur over gedaan... Bruno dacht dat we waren gesneuveld, maar kwam ons ophalen en wij nog nooit zo blij om hem te zien (dat ik dat nog zou zeggen!).

We hebben zijn moeder, vader, broertje en hondje (poedel Wall-e) ontmoet, allemaal erg aardig en gastvrij en moeders had gelijk een heerlijk Braziliaanse maaltijd klaargemaakt. Hun engels was alleen erg basic en tja met spaans kom je ook niet heel ver in het Portugees. Ik was nog steeds zo moe en wilde eigenlijk een paar dagen rust, maar Bruno wilde ons natuurlijk gelijk mee uit nemen en zijn vrienden belden elke 5 minuten wat we nou gingen doen. ´Ze zijn moe...´ dus ja wij gingen slapen, want volgende dag was ook al volgepland met toeristische dingen, naar Parque Ibirapuera, monumenten en naar Mercadao waar we vooral veel exotisch fruit hebben gegeten en de beruchte pastels. ´s Avonds weer bij huize Saraivo thuis gegeten, aangezien Sao Paulo belachelijk duur is! Alle mensen werken hier voor het hele land, maar hier wordt blijkbaar ook al het geld weer uitgegeven. In Australie en NZ hebben we ons budget al verdubbeld vanwege de prijzen, maar we dachten als we in ZA komen trekken we het wel weer recht. In Chili viel dit al tegen en moesten we natuurlijk even wennen, Patagonie was erg duur en Buenos Aires met het nodige uit eten en stappen was ook niet bepaald goedkoop... En dan kom je in Sao Paulo, de culinaire stad, waar uit eten gaan duurder is dan in Europa! Nou heb ik geen zin om hier uitgebreid over te klagen, want we kunnen er nu eenmaal niks aan doen, maar wil toch graag een voorbeeld noemen. Die avond gingen we namelijk wel iets drinken, wilden eigenlijk naar beroemde Sky waar je extreem dure caipirinha´s kunt drinken met uitzicht over de stad, maar gelukkig regende het... dus gingen we naar een lokale pub. We waren nog niet halverwege (erg sterk) of toen moesten we al weg van Bruno omdat we zijn vrienden gingen ontmoeten en met hen ´indrinken´ bij het benzinestation!! Zijn vrienden konden ons meenemen naar de Royal club van voetballer Ronaldo zodat we geen entree hoefden te betalen a la 60 euro (dit gold eigenlijk alleen voor de jongens en deden we hen dus een favour), dus wij moesten de vodka kopen bij de Esso, voelde me weer lekker 16. Nogal overdreven dachten wij aangezien de club iets verderop was, maar volgens Bruno was het daar duur... Aangezien wij de hele dag voor hem hadden betaald, zou hij onze drankjes betalen en een vriend van hem werkte in de club dus we zouden wat gratis krijgen. Met zn allen van de fles gedronken en toen met de auto naar de club, voor ons debiel maar voor daar heel normaal want Sao Paulo is zo groot en er was zelfs parkeergarage bij de club dus blijkbaar doet iedereen aan drink & drive (of alleen voetballers...). Eenmaal binnen kreeg je een kaartje voor je consumpties en Bruno gentleman dat hij is vroeg ons om een drankje maar elke keer om ons kaartje. Want ja, zijn vriend ´komt zo´, net zoals Ronaldo... Nooit gekomen dus aan het eind van de avond moesten we voor 4 vodka cola 120 euro betalen! Dat hadden we niet en ja dan kom je de club niet uit (erg handig systeem), Bruno ook niet, dus Pedro vriend van hem moest met zijn credit card zwaaien. Toen begon de ruzie in de auto, Saar was pislink. Ik ben wat vaker en eerder openbaarlijk geirriteerd, maar denk dan vaak ´off the duck´s back´ aangezien ik op deze reis nu wel heb geleerd dat het totaal geen zin heeft om je zo druk te maken en het je vooral ook niet verder brengt of in dit geval je geld terug. If anything wilde ik vooral levend weg uit Sao Paulo en niet al voor het carnaval sneuvelen... Wij waren pissig op Bruno dat hij zoveel valse beloftes had gemaakt en die nakomt en ons niet waarschuwt over de prijs! Hij heeft 1 keer gezegd tegen Saar dat het duur was. Duur voor backpackers begrippen is 7 euro, geen omhoog getilde Jimmy Woo achtige prijzen voor doorgesnoven (inmiddels net gepensioneerde) voetballers die zelfs te traag zijn om voor half 4 bij hun vip lounge aan te komen. Wij wilden al niet naar Sao Paulo, maar op zijn aandringen gekomen en uiteindelijk weer veels te veel uitgegeven. Heel simpel, hadden we het geweten dan hadden we het niet gedaan, mijn lever is naar de klote en mijn geld is naar de maan. Voor de aandachtige lezer: Bruno kwam al eerder voor in mijn blog, als de eerste Braziliaan die we probeerden duidelijk te maken dat we niet geinteresseerd waren. Aangezien ze niet van ophouden weten en een oogje op Sarah had, had hij gehoopt met haar te kunnen zoenen, dus zijn humeur moet dan ook deels daar mee te maken hebben gehad. In de ochtend deed ik nog een poging de situatie te redden (ik hou van rust en stilte maar dit was wel heel awkward) en we gedane zaken niet meer konden terug keren, was de sfeer behoorlijk verpest en waren we blij toen we in de bus naar Rio zaten!

Eenmaal in Riooo hebben we eerst 3 dagen lekker op Copacabana gelegen en in Rio backpackers gezeten en gekletst met 2 andere NL meiden. Eerste dag op het strand, heel voorzichtig met onze spullen, geld etc. met als gevolg dat toch nog iets gestolen werd: de afgetrapte, naar bier stinkende Birkenstocks van Saar! Dus die moest op blote voeten door de stad, aangezien we niet genoeg geld hadden meegenomen om nieuwe slippers te kopen. Gelukkig was dat het enige wat er is gestolen, behalve dan alles wat je in hostels ´kwijtraakt´. Hier genoten van Braziliaanse bbq en Caipoeira show en toen door naar Mari die aangekomen was uit NL. Met haar vrienden nog paar dagen op Ilha grande gezeten (eiland bij Rio) en toen bij haar vrienden gelogeerd voor het carnaval. Voorafgaand aan het carnaval wordt er flink geshopt en vooral heel veel geld en uren in de kostuums gestoken. Tot 2u ´s nachts werd er genaaid op de grond. Dus we hadden voor elke dag een andere outfit. Eerste paar dagen zijn we de leuke bloco´s afgegaan (straatfeesten), ik had alleen gedacht dat mensen veel meer zouden dansen op straat ook, maar het was zo druk en de muziek bezig zich steeds voort, dus iedereen probeert daar achteraan te gaan. Eigenlijk staat het merendeel van de mensen gewoon verkleed op straat de hele dag te drinken en eten en met vrienden te kletsen. Doordat we met 8 man waren, duurde het vrij lang voor we allemaal klaar waren en daarom soms wat laat bij de bloco arriveerden en de muziek hadden gemist. Gelukkig zijn er meerder bloco´s per dag en kan je als je wilt van 8u in de ochtend tot 22u ´s avonds door. Dit 5 dagen lang is natuurlijk erg vermoeiend, want je ontbijt en om 12u zit je al aan het bier. De laatste dag hadden we een bloco op het eiland (klein hippie eiland binnen Rio waar we logeerden) en hadden we flink wat cocktails gemaakt. Omdat het een flinke marathon drinken was en het de laatste dag was kwamen die erg hard aan bij mij, met als gevolg dat ik mijn teen had open gehaald aan de boot en om 20u laveloos in bed lag... Ik werd wakker gemaakt door Saar die er jodium opspoot en me klaar maakte voor de show want deze laatste avond zouden we naar de Sambadrome gaan en er zelf ook in meelopen! Dit was alleen pas om 4u s nachts en ik lag er compleet vanaf en met die teen ging het ook niet... :( Ik moest het leukste deel dus missen! Laatste dag hadden we afscheid bij Mari en Pieter, die feestje gaven voor hun nieuwe huis. Daar nog heerlijk gegeten en toen van iedereen afscheid genomen omdat onze GAP tour zou beginnen. Daarmee zijn we weer 2 dagen naar Ilha grande geweest en nu met de bus naar Paraty waar we nog een dag blijven. Groep van 16 man, waarvan 13 meisjes. Erg gezellig, maar ook een kippenhok. Nu eerst iedereen beter leren kennen (want je blijft 6 weken bij elkaar) en overmorgen lange reis naar de Iguazu falls, Pantanal en dan richting Bolivia. Tijd vliegt echt nu, dit is het laatste hoofdstuk voor mij en vlieg daarna via Miami alweer naar huis! Internet gaat stuk lastiger worden (helemaal in de jungle en Inca trail), maar beloof na afloop nog een update te geven. Of iets bewaren voor als ik thuis ben natuurlijk ;)

X aniek