Vanuit Auckland zijn we rechtstreeks over de Pacific ocean naar Santiago gevlogen. Dit betekent dat je 18 uur terug in de tijd gaat en 2 februari heeft voor ons dus 42 uur geduurd... De meest rare en erge jetlag ooit. De eerste dag zijn we bijgekomen in casa roja (lacasaroja.cl) om de volgende dag pas om half 2 ons bed uit te komen! Net op tijd voor de city tour, met local Ariel gingen we de stad in zoals Chilenen dat doen met weinig geld. Dus vooral niet wat er in de Lonely planet staat. Erg bekend binnen Santagio zijn de Cafe con piernas (coffee with legs). Dit is geen hoerenhuis, maar een koffiehuis waar de echte koffie geserveerd wordt door vrouwen met blote benen (en een miniscuul lapje over hun kont). Het ziet er eigenlijk uit als een discotheek, donker, neon lichten en disco muziek en hierbinnen staan serieuze zakenmannen koffie te drinken en puur te genieten van het uitzicht. Erg apart en even wennen aangezien dit de eerste plek is waar we kwamen... Daarna zijn we langs alle markten gelopen en geëindigd in de oudste bar van Chili waar ze terramoto serveren: soort witte wijn met een Chileens shotje en ananas ijs. Dat ijs moet zeker gesmolten worden, anders is het veel te sterk. Dat was het uiteindelijk nog steeds, want na een half glas waren wij alweer behoorlijk aangeschoten (net als de rest)! In het hostel vrienden gemaakt met 2 Engelse meiden en besloten de volgende dag naar Valparaiso te gaan aan de kust. Daar sliepen we in een heel schattig hostel op de berg en eerste dag lekker op het strand gelegen waar we bijna in slaap vielen nog steeds van de jetlag. Wij hadden linnen tasje mee met geen waardevolle spullen, maar Engelse meisje had haar zwarte rugtas bij zich die naast haar lag. Ineens schrok ik op van het gestamp op het zand, omdat een 12 jarig jongetje op ons af kwam gerend om haar tas te stelen. Een security vrouw had het zien gebeuren en tackelde hem en sprong bovenop hem om hem in de boeien te slaan. Saar lag nog rustig te slapen met dr Ipod in (daar kan je een kanon naast afschieten en nog slaapt ze door) en Engelse meisje zat nog steeds roerloos op dr handdoek. Tja, zo snel gaat dat dus en zo voorzichtig moet je dus zijn. Het jongetje werd meegenomen naar gevangenis en wij moesten verklaring afleggen. No habla espanol redden we het niet mee merkten we al snel, dus die cursus in Buenos Aires is geen overbodige luxe. Bijgekomen van die dag wilden we de volgende dag naar Vina del mar, maar toen stortte het Engelse meisje bij het ontbijt op de grond en kon geen adem meer halen. Ze had blijkbaar een hartprobleem en moest gelijk naar het ziekenhuis, daar bleek dat ze een bloedprop in dr longen had en een week moest blijven. Heel zielig, maar wij moesten allemaal door helaas. Zijn er nog 3 dagen gebleven en bijgekomen van alle gebeurtenissen en tour gemaakt door de stad. Valparaiso is erg mooi en staat bekend om beruchte graffiti schilderingen en outside musea (op de huizen en gebouwen in de stad), maar ook om de criminaliteit. We mochten van de gids niet onze camera uit de tas halen en daar zichtbaar mee lopen, terwijl Saar zoiets had van ik heb hem toch vast?? En bij elk plein zei hij: kom hier vooral NIET nog een keer. Erg fijn. Toch wat foto´s weten te maken en hebben onze camera´s nog. Vanuit daar weer terug naar Santiago, erg jammer dat we niet meer van Chili hebben kunnen zien want dat beloofd erg de moeite waard te zijn, maar we hadden maar een week. Vanuit Santiago vlogen we door naar Patagonië, maar gelukkig werd ik de nacht ervoor nog ziek, dus heb alleen maar overgegeven...

Nog wat zwak aangekomen in El Calafate en ach, ach wat was het daar mooi! Zo´n uitgestrekte vlakte met helemaal niets... Bergen in de verte, blauwe meren met flamingo´s en alleen wat schattige berghuisjes, zoals ook ons hotel met houten veranda en de ski´s aan de muur. Vanuit hier konden we naar de Moreno glacier, slechts 1 van de kleinsten gletsjer (maar evengroot als Buenos Aires), maar erg goed bereikbaar via auto, boot en per voet en berucht vanwege de ijsbrekingen. Konden heel dichtbij komen met de boot en hebben hele ijsschotsen naar beneden zien vallen. Je kan alleen de voorkant zien en 85% van de hele gletsjer kan je niet eens zien. Dan loop je via de balconies naar boven om de gletsjer van hoger te kunnen bekijken. Erg indrukwekkend. We waren bang dat we na de Franz Josef in NZ het niet meer zo speciaal zouden vinden, maar Patagonië is zoveel grootser en indrukwekkender, dat we erg blij zijn dat we nog zijn gegaan. Dag erna naar een estancia (ranch) vlakbij Lago Argentina waar we konden paardrijden langs het meer en genieten van het meest zachte lamsvlees en aanschouwen hoe de schapen vroeger werden geschoren met de hand. Vanuit daar hebben we de bus genomen naar El Chalten, waar je heel veel trekkingen kunt doen naar de vele gletsjers zoals Fitz Roy. Gelukkig was ik inmiddels wat aangesterkt, want we moesten 27 km lopen (berg op en af!). De lucht was strakblauw, dus we hadden veel mazzel, alleen windkracht 8... Na 5 uur en een steile klim kwamen we aan bij Lagune de los tres, aan de voet van de gletsjer met 2 prachtige lagunes met het meest groene en blauwe water dat je ooit hebt gezien! In combinatie met die blauwe lucht was het echt prachtig! Maar ja dan weet je... ik moet de hele f***ing weg ook weer terug 5 uur lang! Dat we dat hebben doorstaan zonder ernstige ongevallen is nog steeds een wonder. Eenmaal terug in het dorp kon ik niet eens maar het hotel lopen, zo´n ontzettende spierpijn, kramp en gewoon algehele malaise. Konden van de pijn niet slapen, dus hadden pijnstillers nodig en ogen waren rooddoorlopen van de wind en zon en ook die oren gloeiden. Maar ja, de volgende dag gingen we weer... We hadden daar nog maar 1 dag en wilden toch nog echt graag naar Lagune de Torre, ook 22 km. Maar we hadden gehoord dat deze trek veel makkelijker was... Halverwege ging het alleen waaien en regenen (weather is predictable unpredictable volgens de LP) dus we twijfelden of we niet om moesten keren. Toch doorgegaan en gelukkig konden we de gletsjer nog redelijk goed zien en erg blij dat we dit hadden gehaald. Ik zat nog even uit te rusten op een steen en te kijken naar de ijsschotsen in de lagune, toen Sarah heel rustig zei: Aniek... er zit een eh beest achter je... een Condor ofzo! WAT? Die heeft nog een tijdje om ons heen lopen scharrelen en boven ons gevlogen, terwijl talloze mensen dagenlang op zoek zijn naar deze roofvogel. En toen weer terug, mijn god ik kon echt geen berg, pad, lagune, gletsjer of wat dan ook meer zien. Echt compleet aan het eind van mijn latijn, dus ik zei zo moet het voelen als je een marathon hebt gelopen. Waarop Saar zei: nou dan moet je die maar niet gaan lopen Aniek... Genoten van lekkerste kopje warme choco in Chocolateria Patagonia en daarna van zachte bife de lomo en rode wijn in de plaatselijke vaca, waar de eigenaar (zoals Elise zou zeggen) uit het binnenste van de aardbol is getrokken, soort Fred Flinnstone. Toen lekker naar bed en weer terug naar El Calafate vanuit waar we weer terug zouden vliegen naar Buenos Aires via Bariloche.

Vorige week zijn we hier aangekomen in Buenos Aires en dat was nogal wennen... Wat een grote en drukke stad! Transfer van reisorganisatie was niet geregeld dus moesten zelf een taxi nemen, dus we moesten laat op de avond in de stad pinnen om hem te betalen. Saar dr pas deed het niet, dus toen ging ik. 600 pesos. Dan krijg je 600 pesos, zou je denken. Maar neee je bent immers in Zuid-Amerika en als ze je niet op straat beroven dan doet de bank het wel voor je. In plaats van 6 biljetten van 100 kreeg ik er 4 en twee van 2 pesos. Veel minder dus en ook geen ticket. Dus de chauffeur dacht dat we hem wilden belazeren. Dus ik zeg: ik heb net gepind, ze zijn nog vers! Volgende dag naar de bank: nee mevrouw, we kunnen niet nagaan hoeveel u hebt gekregen dus dat moet u met uw eigen bank regelen. Lekker dan. Vervolgens werden we bij verkeerde Milhouse afgezet (er zijn er 2 in BA en reisbureau had verkeerde adres opgegeven) dus moesten alsnog met al onze spullen door de stad banjeren. Niet echt een top begin. Volgende dag hadden we gelijk Spaanse lessen, elke ochtend en middag 2 uur, 5 dagen lang. Hebben privéles dus dat gaat vrij rap, helemaal aangezien we allebei al wat spaans in NL hadden geleerd. hehe, eindelijk konden we weer duidelijke zinnen maken en hele menukaart begrijpen, al zijn veel dingen wel anders dan het Spaans uit Spanje. Dit was toch weer heel erg wennen, leren en huiswerk maken en dat 4 uur per dag. Gelukkig hebben we hele leuke leraressen die ons mee de straat op nemen en naar bekende cafés, waar we onze spaans moeten oefenen met de locals. Om 16u begint onze laatste les vandaag en dan hebben we het weekend nog om BA te zien. Verder hebben we alleen maar BA by night gezien, de beruchte night clubs en gezellige restaurantjes. Sfeer is erg goed, voelt veilig hier in deze drukke toeristische straat, net Barcelona. Gisteravond onze eerste tangoles gehad, hilarisch! Moesten rouleren, dus met genoeg oude zweterige mannetjes onze moves geoefend (en de pose met je been in de lucht) en daarna heerlijk gegeten en genoten van tangoshow, echt indrukwekkend!

Als we de feestweek hier hebben overleefd (er wordt echt elke dag iets georganiseerd, zoals speeddaten op valentijnsdag waar we verplicht aan mee hebben gedaan omdat ze geen vrouwen hadden en omdat we gratis drankjes kregen) vertrekken we maandag naar Sao Paulo en dan door naar Rio voor het carnaval. Wel goede oefening voor het carnaval... Morgen gaan we eerst nog een echt Argentijnse voetbalwedstrijd meemaken in LaBoca waar Maradona heeft gespeeld!

X Aniek