Profile
Blog
Photos
Videos
Hey allemaal,
Het is eindelijk weer tijd om wat dingen op te schrijven voor iedereen om te lezen! De afgelopen weken zijn niet per se druk geweest, maar we hebben weinig computers kunnen gebruiken, daarom nu weer een hopelijk kleine update! Voor een volgende reis neem ik waarschijnlijk een kleine laptop mee, want dat is wat alle backpackers doen tegenwoordig, overal Wifi maar geen computers..
Na Hue in Vietnam zijn we door gegaan naar Hoi An, een schattig stadje dat klein is gebleven ondanks de modernisering en groei in de omgeving. Het staat vooral bekend om zijn 'oude' stadsdeel vol 200 jaar oude huisjes die in de laatste decenia zijn omgetoverd tot winkels. Het was heel leuk om door de Old Town te lopen, winkeltjes te bekijken en lekker te eten. Dat was dan ook wel het enige dat er in de stad te doen was. Het bruist er van de kleer en schoenen makers, alles kan op maat gemaakt worden met de beste materialen (als je de goede kiest). Ik ben dan ook verleid door de mooie maatpakken die overal hingen en heb een pak op maat laten maken en naar Nederland laten sturen voor een prikkie!
Aangezien we in Cambodja nog genoeg en mooier strand zouden gaan zien hebben we dit in Vietnam overgeslagen en zijn we naar het berg-stadje Dalat vertrokken. Hier trof het noodlot me en werd ik goed ziek. Met hoge koorts heb ik drie dagen heel rustig aan moeten doen, gelukkig hadden we een chill hotel (met HBO en film zenders op tv :) maar het was geen pretje. Een van de dagen in Dalat hebben we toch nog een tour met een motorbike gedaan om nog iets van de omgeving te zien. Ik zat met een lange broek, t-shirt, vest, winterjas en helm op de motorbike terwijl het 28 graden was haha, en nog had ik het soms koud door mijn koorts. Gelukkig was de koorts weg toen we met de bus naar Ho Chi Minh City, ook wel Saigon genoemd, gingen.
Saigon was echt weer een wereldstad, nog steeds wel Vietnamees, maar grootschalig en altijd druk. Nadat we in Vietnam zelf vrij weinig toeristen bij elkaar hadden gezien was deze stad echt weer omschakelen. We vonden een hotel in dé toeristenstraat van Saigon dus we zaten midden tussen de Steak, Italiaanse, Amerikaanse en Europese restaurants die allemaal vol zaten met toeristen! De ochtend na onze eerste nacht gingen we weer op zoek naar een ander hotel want de kamer in de eerste bleef maar stinken (soms heb je pech). Toen we een nieuwe kamer hadden gevonden kwamen we een donut-shop tegen en besloten we daar te ontbijten, yumyum :D Later kwamen we er in Saigon achter dat ik toch nog niet van mijn koorts af was, had er al 5 dagen af en aan last van, dus moest ik naar de dokter! Met behulp van de buurvrouw van het hostel kwam ik aan in een Vietnamees ziekenhuis waar niemand engels sprak, dus ze ging mee naar binnen en naar de dokter. Barbara kon niet mee omdat er maar één persoon bij haar achterop de scooter paste. Na de basic checks door de doktor mocht ik naar boven voor een bloedtest en na tien minuten stond ik al weer bij de doktor met de resultaten (gaat hier sneller dan in Nederland!). Ik had gelukkig geen ziektes en $5,- lichter stond ik weer buiten. Het plan was om nog een uistapje te maken naar het Mekong gebied vanuit Saigon, maar toen we ons visum bekeken moesten we 2 dagen eerder dan verwacht het land uit! Een Vietnamees visum is namelijk geen 30 dagen maar 1 maand, dus omdat februari maar 28 dagen had, hadden we pech -_-
Op naar Cambodja!
Gelukkig konden we vrij makkelijk weg uit Vietnam en zijn we bij de meest zuidelijke grenspost, bij Ha Tien, overgestoken naar Cambodja. Onze eerste bestemming was Kampot; een niet-toeristisch kust plaatsje waar we voor het eerst sliepen in een bungalow op palen van hout, riet en palmbladen. We hadden 3 grote salamanders als huisdieren in onze bungalow waar we vreedzaam mee samenleefden. In Kampot was tegen onze verwachting in vrij weinig nieuws te zien, dus na wat peddelen op een surfplank op de rivier en wat lekker eten waren we toe aan weer een nieuwe plek: Sihanoukville. Nu was het tijd voor wat echte stand dagen! Na een nacht in een bungalow aan het strand in Otres Beach (het laatste nog rustige strand aan de kust) gingen we op zoek naar een veerboot naar Koh Rong. Uiteindelijk zijn we via het Koh Rong Diving Center gratis op het eiland gekomen, op de voorwaarde dat we zouden duiken bij ze. Barbara besloot haar PADI (duikbrevet) te gaan halen op het eiland en ik zou twee fun-dives gaan maken omdat ik mijn brevet al had. Koh Rong is een stereotype tropisch eiland, vergelijkbaar met de eilanden in Indonesie; witte stranden, helder blauwe zee, palmbomen en bungalows verspreid over de kust. In tegenstelling tot Barbara had ik heel veel niets te doen, dus ben ik op solo Robinson expedities gegaan langs de kust via jungle paden en heb ik veel gelezen in de schaduw aan het strand. Ondanks een paar regenbuien hebben we een geweldige tijd gehad op het eiland en is Barbara, na drie drukke dagen nu een echte scuba diver!
Op dit moment zijn we in de hoofdstad van Cambodja (Phnom Penh) en het plan is om overmorgen richting de Angkor Wat ruines te gaan..
Hopelijk was het allemaal te volgen, er is veel gebeurd in de laatste weken!
See you again next time :)
- Marcel
- comments
Anne Cellie, you rock! :) xxx
Okay, herhaling dus : Utta Hallo Marcel en Barbara of eigenlihjk omgekeerd als je de etikette op de goede manier volgt !! - Het is prachtig, jullie verslagen te lezen en ik zal de route blihjven volgen. Misschien kun je je helemaal niets voorstellen onder onderstaande naam, maar ik ben dus de "gewezen" vrouw van piet Groot (de broer van "oma Coosje"). Marcel heb ik wel eens ontmoet, Barbara nog niet, hoop, dat dat ooit nog eens gaat gebeuren. Wens jullie verder heel veel plezier in "het verre Asië". Groetjes en het ga jullie goed. Utta SPAM kan blijkbaar niet rekenen !!!! ;-))))
Stefan Leuke verhaal weer, Marcello! Hopelijk ben je weer helemaal beter. Geniet ervan :)