Humpande speedoar, jumper stadigt opp og ned beachen, medan mistenklege flotte gamle damer i string ruller etter i ein slow-motion fart. Som tatt ut fraa ein daarleg 80 talls film, der shortsane er ulovleg korte til menna, medan rullebladesa og dei rosa tightsane er leita fram fraa djupaste skapet, ruslar me noko sjokkskada ned Copacabana. Se og bli sett faktoren har verkleg sett preg paa desse brunfarga, brasillianske, veltrente villdyra.

Rio laag for vaare fotter, og daa me kom her ein tidleg morgon i slutten av mars, tok me oss inn i byen med buss. Venlege, halvfulle folk hjalp oss til aa finna wave hostell, der dei to neste dagane blei tilbragt. Fyrste dagen blei totally relaxed, sjolv om haka gjekk i sanden, daa me entra copacabana. Medan me laag aa steikte oss, muldra det av menn (mellomaldra, haarete, unormalt brune) i fargerike SPEEDOAR- wow. Kor gaar blikket? Etter ein del blending og blafring la me oss metta ned for aa faa den etterlengte brunfargen.

Dagen etter blei me moett paa dora av Tor Inge. Inka turen hans hadde vore eit eventyr, paa lik linje som med oss, og me delte vaare historiar over frokost. Me meldte oss raskt opp paa fotballkamp om kvelden i verdens storste stadion, Maracana, der slaget stod mellom to nabo provinsar i Rio, Botafogo og Florense. Samba rytmer, hoglytte hardbarka fans, og blandt svart og kvitt stod me som nokon litt forvilla fargeklattar i klanen,tor inge i blaa shorts, Lene i rosa t-skjorte medan Hilde lyste med eit turistisk blondt haar. Ja dao. Lene fant ut at do var nodvendig i pausen og dette utarta seg til ein noko skommel do-tur. Medan me stod med Botafogo fansen i do ko, snakka me med nokre irske jenter me reiste paa kampen i lag med. Me diskuterte kampens innhald, og maatte innromma at laget me "heia" paa, ikkje var spesielt begava. Lene utbraut litt for hogt paa engelsk: "I KNOW! MAYBE WE SHOULD CHANGE SEATS CAUSE THEY SUCK........." dei irske jentene og Hilde saag til alle kantar, med panikkblikk i andletet, heldigvis gjekk me uskada ut fraa toalettet eit par minuttar seinare. For ein kveld, sjolv om dei tapte, blei det action med gjengoppror etterpaa, og me sneik oss ut bakvegen, og kjorte trygt heim.

Me bestemte oss for aa skifta boforhold fraa ein liten dorm paa wave hostell, til ein litt meir "fancy" sak paa copa hostell. Me blei lovd leigligheit, med moglegheit til aa laga mat, men fekk eit rottereir med kakkelakken- Arne som husvert, kjekk fyr etter kvart som me blei kjende med han. Her blei me 2 netter, og stoket med budde i var ikkje noko aa skryta av, hore paa kvart hjorna, uteliggarar paa rad og rekke, saa 3 forvirra vossingar passa ikkje heilt inn i den settingen kan ein sjonna. Derfor blei det igjen buskifte, men denne gongen til ein litt hogare standard enn normalt. HOTELL! me sjekka inn paa hotell for dei to siste nettene paa reiso vaar, ein liten luksus slutt paa vaare (hilde og lene sine) 4 mndar.

Christo fekk eit besok her om dagen, daa me tok lokalbussen til fjellet hans for saa aa bestiga det paa floibane-vis. Me steig ut av taakedekket(typisk det einaste fjellet som hadde skodda over seg:() og skimta ein arm og to, medan bananshake og appelsinjuice blei inntatt. Daa me ikkje hadde meir aa drikka, tok me stega opp til han, og sat oss ned i spenning i haap om at han skulle visa seg for oss. Skodda letta med eitt, og foran oss sto bratt den mektige Christo, med armane klare for aa ta imot oss. Med svara med eit par skryte foto, litt flash og alboge knuffing der me stod og krangla om plassen for det beste fotoet. Me vant. Fin dag.

I dag var det siste dagen og etter flotte dagar i Rio, tenkte me at me skulle ta oss eit bad i det ultra mini badebassenget paa toppen. Me fekk med oss Tor Inge til slutt, og han kom hanglande etter ein liten powernap. For aa sei det enkelt skulle han ha haldt senga, for dette utarta seg noko stygt. Med baby/hovudstift(?!tor inge sin forklaring) ploppa han nedi dei nyrensa hellene. Lene og Hilde stod tilbake, med vettskremte blikk, med skiltet "no diving" rett over hovudet. Opp att kom wella reklamen, med haarfargen raudare enn blod, nei forresten, det var visst blod. Og det var masse!... Tor Inge forurensa bassengen i lopet av fine 5 sek og det var reine raudehavet daa me tusla til hotellrommet. Saken var biff: HOSPITALES/ CLINICO venta. Etter 7 min med taxi stod med paa klinikken og Tor Inge blei dratt mot lyset. Ut igjen kom Mumien 3, og eit halvdosing smil.. "ikkje sei noko te mammo" Heldigvis blei det ingen sting, men lim maatte til.